Choroby, przeciwko którym można zaszczepić kota:
* wścieklizna
* panleukopenia
* katar kotów
* białaczka kotów
* chlamydioza
* grzybica skóry (dermatofitoza)
* wirusowe zakażenie dróg oddechowych
PANLEUKOPENIA KOTÓW:
Panleukopenia kotów jest wysoce zaraźliwą chorobą, powodującą wysoką śmiertelność u młodych kociąt, chociaż chorować mogą koty w każdym wieku. Po zakażeniu stan zdrowia kota może się bardzo szybko pogorszyć, staje się on osowiały i nie chce pobierać pokarmu. Jeżeli nawet zje pokarm lub wypije wodę, bardzo często występuje biegunka o silnym, nieprzyjemnym zapachu i wymioty z zabarwionym żółcią, śluzowatym lub wodnistym płynem. dochodzi do znacznego odwodnienia zwierzecia. Objawem charakterystycznym jest leukopenia, czyli znaczny spadek ilosci białych krwinek we krwi. Śmiertelność wśród chorych kotów wynosi 50 - 90%. Choroba może mieć także przebieg nadostry - dochodzi do nagłej smierci zwierzęcia nie poprzedzonej jakimikolwiek objawami klinicznymi. Choroba rozprzestrzenia się nie tylko przez kontakt bezpośredni. Wirus może zostać przeniesiony na przykład na butach, ubraniu, parasolkach, torbach z zakupami i łapach innych zwierząt. Panleukopenia jest wyjątkowo trudna w leczeniu i nawet koty, które uda się wyleczyć, mogą nigdy nie wrócić do pełni zdrowia.
KATAR KOTÓW:
Infekcja górnych dróg oddechowych wywoływana przez herpeswirus koci i/lub kaliciwirus koci. Ze względu na wysoką zaraźliwość tej choroby i szybkie jej rozprzestrzenianie, na zachorowanie narażone są zarówno koty wychodzące, jak i te utrzymywane w domach. Najczęściej chorują koty o obniżonej odporności: młode kocięta, koty starsze, czy cierpiące na panleukopenię lub zespół nabytego niedoboru immunologicznego (FIV). Typowe objawy choroby występują u kociąt pomiędzy 6 a 12 tygodniem życia oraz u kotów dorosłych, nigdy nie szczepionych. Są to: wypływ z nosa i oczu (początkowo surowiczy, przechodzący w śluzowy i śluzowo - ropny), kichanie, ślinienie się i zapalenie spojówek. W przebiegu choroby występuje wysoka gorączka i brak apetytu. Choroba trwa zazwyczaj ok. 10 dni, jednak u młodych i osłabionych zwierząt może trwać do kilku tygodni i często kończy się śmiercią zwierzęcia.
KALICIWIROZA:
W przebiegu zakażenia kaliciwirusem kocim (FCV), oprócz wysokiej gorączki, njsilniej zaznaczone są zmiany w obrębie jamy ustnej i dziąseł. Dochodzi do powstawania nadżerek i owrzodzeń na języku i podniebieniu, zmiany są bolesne, co znacznie utrudnia jedzenie. Kot ślini się obficie. Z jamy ustnej wydobywa sięsilny, nieprzyjemny zapah. Kaliciwiroza ma zazwyczaj krótkotrwały i łagodny przebieg. Często jednak, w wyniku nadkażeń bakteryjnych dochodzi do powikłań i wydłużenia czasu trwania choroby.Kaliciwirus powoduje bardzo ciężkie zmiany u kociąt i zaniedbanych zwierząt oraz ułatwia wnikanie do organizmu innych chorób wirusowych i bakteryjnych, które mogą doprowadzić do zapalenia płuc. Bezpośredni kontakt z zakażonym kotem jest najczęstszą metodą rozprzestrzeniania się zakażenia, ale należy pamiętać, że wirus może przetrwać w środowisku do 4 tygodni.
CHLAMYDIOZA:
Chorobę wywołuje bakteria Chlamydophila psittaci. Najczęściej powoduje zapalenia spojówek, rzadziej infekcje górnych dróg oddechowych. Charakterystycznymi objawami są wypływ z oczu (początkowo surowiczy, przechodzący w śluzowo - ropny) oraz kichanie. Chlamydophila psittacimoże wikłać zakażenia dróg oddechowych wywoływane przez wirusy.
BIAŁACZKA KOTÓW:
Wywoływana jest przez wirus białaczki kotów (FeLV). Do rozwoju objawów klinicznych choroby dochodzi po wielu miesiącach lub nawet latach od zakażenia. Choroba nie jest wysoce zaraźliwa, do zakażenia niezbedny jest bardzo bliski i długotrwały kontakt miedzy osobnikiem chorym i zdrowym. Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej u zwierząt około 3 roku życia i nie są charakterystyczne (chudnięcie, biegunka, kaszel, słaba kondycja zwierzęcia). W przebiegu zakażenia pojawiają się różne objawy: immunosupresja (osłabienie układu odpornościowego), anemia i zaburzenia krzepnięcia krwi, zaburzenia rozrodu (poronienia, bezpłodność), zaburzenia ze strony układu nerwowego (drgawki, trudności w poruszaniu się, zaburzenia widzenia), zapalenia stawów czy zapalenie nerek. Wirus białaczki kotów może także powodować powstawanie guzów nowotworowych w różnych narządach wewnętrznych (głównie w obrębie klatki piersiowej), które uciskając na narządy zaburzają ich funkcjonowanie. Ponadto, w skutek ogólnego osłabienia odporności, zwierzęta są bardziej podatne na inne zakażenia wirusowe i bakteryjne. Choroba nieuchronnie kończy się śmiercią zwierzęcia.
* wścieklizna
* panleukopenia
* katar kotów
* białaczka kotów
* chlamydioza
* grzybica skóry (dermatofitoza)
* wirusowe zakażenie dróg oddechowych
PANLEUKOPENIA KOTÓW:
Panleukopenia kotów jest wysoce zaraźliwą chorobą, powodującą wysoką śmiertelność u młodych kociąt, chociaż chorować mogą koty w każdym wieku. Po zakażeniu stan zdrowia kota może się bardzo szybko pogorszyć, staje się on osowiały i nie chce pobierać pokarmu. Jeżeli nawet zje pokarm lub wypije wodę, bardzo często występuje biegunka o silnym, nieprzyjemnym zapachu i wymioty z zabarwionym żółcią, śluzowatym lub wodnistym płynem. dochodzi do znacznego odwodnienia zwierzecia. Objawem charakterystycznym jest leukopenia, czyli znaczny spadek ilosci białych krwinek we krwi. Śmiertelność wśród chorych kotów wynosi 50 - 90%. Choroba może mieć także przebieg nadostry - dochodzi do nagłej smierci zwierzęcia nie poprzedzonej jakimikolwiek objawami klinicznymi. Choroba rozprzestrzenia się nie tylko przez kontakt bezpośredni. Wirus może zostać przeniesiony na przykład na butach, ubraniu, parasolkach, torbach z zakupami i łapach innych zwierząt. Panleukopenia jest wyjątkowo trudna w leczeniu i nawet koty, które uda się wyleczyć, mogą nigdy nie wrócić do pełni zdrowia.
KATAR KOTÓW:
Infekcja górnych dróg oddechowych wywoływana przez herpeswirus koci i/lub kaliciwirus koci. Ze względu na wysoką zaraźliwość tej choroby i szybkie jej rozprzestrzenianie, na zachorowanie narażone są zarówno koty wychodzące, jak i te utrzymywane w domach. Najczęściej chorują koty o obniżonej odporności: młode kocięta, koty starsze, czy cierpiące na panleukopenię lub zespół nabytego niedoboru immunologicznego (FIV). Typowe objawy choroby występują u kociąt pomiędzy 6 a 12 tygodniem życia oraz u kotów dorosłych, nigdy nie szczepionych. Są to: wypływ z nosa i oczu (początkowo surowiczy, przechodzący w śluzowy i śluzowo - ropny), kichanie, ślinienie się i zapalenie spojówek. W przebiegu choroby występuje wysoka gorączka i brak apetytu. Choroba trwa zazwyczaj ok. 10 dni, jednak u młodych i osłabionych zwierząt może trwać do kilku tygodni i często kończy się śmiercią zwierzęcia.
KALICIWIROZA:
W przebiegu zakażenia kaliciwirusem kocim (FCV), oprócz wysokiej gorączki, njsilniej zaznaczone są zmiany w obrębie jamy ustnej i dziąseł. Dochodzi do powstawania nadżerek i owrzodzeń na języku i podniebieniu, zmiany są bolesne, co znacznie utrudnia jedzenie. Kot ślini się obficie. Z jamy ustnej wydobywa sięsilny, nieprzyjemny zapah. Kaliciwiroza ma zazwyczaj krótkotrwały i łagodny przebieg. Często jednak, w wyniku nadkażeń bakteryjnych dochodzi do powikłań i wydłużenia czasu trwania choroby.Kaliciwirus powoduje bardzo ciężkie zmiany u kociąt i zaniedbanych zwierząt oraz ułatwia wnikanie do organizmu innych chorób wirusowych i bakteryjnych, które mogą doprowadzić do zapalenia płuc. Bezpośredni kontakt z zakażonym kotem jest najczęstszą metodą rozprzestrzeniania się zakażenia, ale należy pamiętać, że wirus może przetrwać w środowisku do 4 tygodni.
CHLAMYDIOZA:
Chorobę wywołuje bakteria Chlamydophila psittaci. Najczęściej powoduje zapalenia spojówek, rzadziej infekcje górnych dróg oddechowych. Charakterystycznymi objawami są wypływ z oczu (początkowo surowiczy, przechodzący w śluzowo - ropny) oraz kichanie. Chlamydophila psittacimoże wikłać zakażenia dróg oddechowych wywoływane przez wirusy.
BIAŁACZKA KOTÓW:
Wywoływana jest przez wirus białaczki kotów (FeLV). Do rozwoju objawów klinicznych choroby dochodzi po wielu miesiącach lub nawet latach od zakażenia. Choroba nie jest wysoce zaraźliwa, do zakażenia niezbedny jest bardzo bliski i długotrwały kontakt miedzy osobnikiem chorym i zdrowym. Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej u zwierząt około 3 roku życia i nie są charakterystyczne (chudnięcie, biegunka, kaszel, słaba kondycja zwierzęcia). W przebiegu zakażenia pojawiają się różne objawy: immunosupresja (osłabienie układu odpornościowego), anemia i zaburzenia krzepnięcia krwi, zaburzenia rozrodu (poronienia, bezpłodność), zaburzenia ze strony układu nerwowego (drgawki, trudności w poruszaniu się, zaburzenia widzenia), zapalenia stawów czy zapalenie nerek. Wirus białaczki kotów może także powodować powstawanie guzów nowotworowych w różnych narządach wewnętrznych (głównie w obrębie klatki piersiowej), które uciskając na narządy zaburzają ich funkcjonowanie. Ponadto, w skutek ogólnego osłabienia odporności, zwierzęta są bardziej podatne na inne zakażenia wirusowe i bakteryjne. Choroba nieuchronnie kończy się śmiercią zwierzęcia.