PRZYZWYCZAJANIE DO OBCINANIA PAZURÓW
Niektóre psy i koty bronią się przed trzymaniem ich łap i przycinaniem pazurów. U młodych zwierząt ta nietolerancja jest częściowo instynktowna, ale może także wynikać z nieprzyjemnych doświadczeń zwierząt podczas przycinania pazurów.
W żywej części pazura znajdują się nerwy czuciowe i naczynia krwionośne. Jeżeli pazur zostanie przycięty zbyt krótko, pies lub kot będzie pamiętał, że przycinanie pazurów jest bolesne. Niełatwo będzie zapomnieć takie przykre doświadczenia. Gdy tylko pies nauczy się przewidywać, że dotykanie łapy wiąże się z bolesnym doświadczeniem, za każdym razem coraz bardziej intensywnie może unikać jej chwytania. U większości kotów rzadko kiedy należy przycinać pazury, jeżeli używają one słupka do drapania. Jeżeli kot powoduje zniszczenia lub jest agresywny, używając przy tym pazurów i nie poddaje się szkoleniu lub nie można go przeszkolić, rozwiązaniem problemu może być obcięcie pazurów. Przycinanie pazurów może nie być potrzebne u tych psów, które dużo przebywają na zewnątrz. W wielu przypadkach, spacerowanie po chodnikach ulicznych umożliwia utrzymanie odpowiedniej długości pazurów psa.
| Lepiej obciąć za mało, niż za dużo |
Tresura tolerancji dotyku pazurów
Jeżeli zwierzę instynktownie obawia się chwytania łapy lub jeżeli nawet nie wykazuje żadnych obaw przed dotykiem, należy nauczyć go, że nie jest to nieprzyjemne.
• Zanim zacznie się przycinanie zwierzęciu pazurów, należy zacząć dotykać jego nogi, stopy i palce i kojarzyć to z czynnością, którą zwierzę lubi. Gdy odpoczywa, należy zacząć pieścić je, łagodnie przesuwając ręce po grzbiecie i nogach. Jeżeli jest to dobrze tolerowane, można podać mały smakołyk. Nie powinno się próbować zbyt dużo za pierwszym razem.
• Należy stopniowo coraz więcej manipulować stopą zwierzęcia. W końcu będzie można wsunąć Wasze palce między każdy jego palec, łagodnie naciskać każdy z nich, żeby zgiąć pazur i przy tym wywierać łagodny nacisk, gdy trzyma się stopę i manipuluje nogą. Nie należy próbować wykonywania tych ćwiczeń, jeżeli pies jest pobudzony lub bawi się czymś, gdyż prawdopodobnie nie pozwoli na żadne ograniczenie jego ruchów.
• Gdy zwierzę toleruje już dotykanie stóp, kiedy jest spokojne, można zacząć mieszać te ćwiczenia jako elementy zabawy. Trzeba nauczyć psa przyjmować pozycję „waruj/zostań”, gdy np. przyniesie piłkę i „potrząsnąć” jego łapą przed dalszą kontynuacją zabawy.
Przycinanie pazurów
Jeżeli nie ma się pewności jak przyciąć pazury zwierzęciu, należy poprosić lekarza weterynarii lub pielęgniarza, żeby zademonstrował tę czynność. Będą oni mogli pokazać, gdzie można znaleźć nerwy czuciowe i naczynia krwionośne. Tworzywo pazura widoczne jest jako różowy trójkąt u jego podstawy. Nie jest to jednakże widoczne w przypadku pazurów o ciemnym zabarwieniu.
Istnieje więcej różnic między kształtem pazurów u psów niż u kotów. Niektóre pazury zwierząt mają kształt bardziej zakrzywiony w odróżnieniu od innych, bardziej równoległych do podłoża. Może to określać na jaką długość mają być przycięte. Nawet doświadczony profesjonalista może źle ocenić, jak daleko trzeba przyciąć pazury. Często zdarza się, że zwierzę wycofuje łapę w czasie przycinania pazura ze względu uciśnięcia wrażliwych miejsc.
Lepiej jest obciąć za mało niż za dużo! Należy przycinać małe odcinki i zatrzymać się przed wrażliwą częścią pazura. Zbyt krótkie obcięcie spowoduje bolesne doświadczenie zwierzęcia.
Należy przycinać pazury często i niewiele za każdym razem a nie okazyjnie, kiedy pazury sprawiają kłopot zarówno zwierzęciu jak i właścicielowi. W tym wypadku, przycinanie pazurów powinno stać się rutynową czynnością, nie zaś okresowymi walkami zapaśniczymi. Należy kontynuować manipulowanie nogą oraz palcami zwierzęcia pomiędzy kolejnymi przycięciami pazurów, tak żeby czynność ta była dla niego czymś zwyczajnym.
Problemy z pielęgnacją pazurów
Jeżeli pies lub kot miał już przykre doświadczenia z przycinaniem pazurów, można nauczyć go tolerowania tego, zaczynając od początku. Nawet jeżeli przeprowadzono już wstępne szkolenie opisane wyżej, należy zacząć tak jak gdyby jego stopy nigdy nie były przygotowane do manipulowania nimi.
Stopniowo, znowu trzeba zmniejszyć wrażliwość zwierzęcia na takie działanie. Lekarz weterynarii może polecić małą dawkę łagodnie działającego środka uspokajającego, żeby ułatwić ponowne przeszkolenie w krańcowych przypadkach.
Jeżeli zwierzę, w lecznicy weterynaryjnej, podczas corocznego badania oraz szczepień, nadmiernie reaguje na przycinanie pazurów, można zaplanować oddzielną wizytę tylko w tym celu. W niektórych przypadkach, reakcja psa lub kota na przycinanie pazurów jest tak ekstremalna, że ponowne przeszkolenie byłoby zbyt trudne i może nie warto go w ogóle wykonywać. U tych nieszczęśliwych zwierząt najlepiej jest unikać przycinania pazurów. Jeżeli nie można tego jednak uniknąć, lekarz weterynarii może bezpiecznie przeprowadzić zabieg pielęgnacji pazurów po uspokojeniu lub znieczuleniu zwierzęcia.