DZIECI I ZWIERZĘTA
Zwierzęta towarzyszące jako dzieci
Dla wielu właścicieli zwierzęta symbolizują dzieci. Uzależnione są od nas uczuciowo, od socjalnego wychowania ich przez nas, od zapewnienia im żywności, pomieszczenia lub opieki, kiedy odniosą obrażenia czy są chore. Nabycie kota lub psa jest często jedną z pierwszych wspólnych decyzji podjętych przez nowych partnerów życiowych i pierwszym obiektem wspólnej odpowiedzialności.
Młode małżeństwa często eksperymentują „rodzicielstwo” na zwierzęciu, zanim dochowają się własnego potomstwa. Jednakże gdy przyjdzie na świat Ich własne dziecko, właściciele muszą sobie zdać nagle sprawę, że zwierzęta domowe są przede wszystkim zwierzętami.
Zapoznanie zwierzęcia z nowo narodzonym dzieckiem
Pierwszą zasadą zapoznawania psa lub kota z nowo narodzonym dzieckiem jest to, że musi być to proces stopniowy. Zwierzęta domowe, szczególnie psy, potrzebują pewnego czasu, żeby dostosować się do obecności nowego członka rodziny. Gdy jest już wiadomo, że dziecko ma wkrótce przyjść na świat, należy codziennie powtarzać z psem ćwiczenia posłusznego wykonywania komend, tak żeby można było na nim polegać i stale byl posłuszny. Niezbędne do panowania nad psem i właściwego ukierunkowania jego zachowania są komendy „siad/zostań” i „waruj/zostań”.
Ciekawskie i nadmiernie wyrażające swoje uczucia zwierzę może niechcący wyrządzić dziecku krzywdę.
• Gdy przyjacielsko nastawiony pies skacze na Ciebie, może niechcący zadrapać lub nawet spowodować upuszczenie dziecka.
• Gdy u psa występują jakiekolwiek problemy behawioralne, należy teraz je wyeliminować, gdy Wasze życie jest jeszcze względnie nieskomplikowane.
Przewidując przyjazd dziecka, należy podjąć działania prewencyjne. Jeżeli znane są nawet najmniejsze problemy związane ze zwierzęciem, najlepiej jest je wyeliminować przed przybyciem dziecka. Uprzednio istniejące problemy behawioralne, w miarę upływu czasu, ulegają nasileniu, szczególnie gdy patrzy się na nie oczami pozbawionych snu nowych rodziców! Należy poprosić swojego lekarza weterynarii o skierowanie do weterynaryjnego behawiorysty w celu udzielenia pomocy, zanim przybędzie dziecko. Młodzi rodzice, którzy myślą o nabyciu zwierzęcia domowego wkrótce po urodzeniu dziecka, powinni dokładnie rozważyć dodatkowy czas i energię potrzebną na zajmowanie się zwierzęciem. Jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, należy odłożyć adopcję zwierzęcia na później.
| Zwierzęciu potrzebny jest jakiś czas na zaakceptowanie nowego członka rodziny |
Zanim dziecko przybędzie do domu:
• Należy zaprezentować swojemu zwierzęciu kocyk z zapachem dziecka oraz pozwolić zwierzęciu zbadać ten nowy zapach w pozytywnych dla niego okolicznościach.
• Należy nagrodzić zwierzę łagodnymi słowami i pieszczotą, tak żeby wytworzyło w sobie pozytywne skojarzenie z dzieckiem, zanim się zapoznają.
• Jeżeli zwierzę ma specjalne miejsce do spania, trzeba tam umieścić kocyk dziecka.
• Korzystne może być przyniesienie lalki jako wyimaginowanego dziecka i wykonywanie czynności związanych z opieką nad dzieckiem takich jak np. zmiany pieluch. Będzie to naśladować zmiany, jakie staną się częścią Waszego życia.
• Trzeba nauczyć zwierzę zajmowania pozycji „siad/zostań” w obecności lalki.
• Należy umożliwić psu zbadanie lalki tylko wtedy, gdy jest łagodny i można nad nim panować.
Należy nagrać na taśmie płaczące dziecko w szpitalu i odtwarzać ją stopniowo zwiększając głośność. W tym czasie trzeba wykonywać ćwiczenia posłuszeństwa i nagradzać pożądane zachowanie zwierzęcia. Gdy zwierzę nie wykazuje już zaniepokojenia nagraniem, należy kontynuować ćwiczenia równocześnie z lalką i odsłuchiwaniem taśmy. W czasie zapoznawania dziecka z psem, mimo dziwnej dla niego sytuacji, zwierzę prawdopodobnie będzie lepiej wykonywało wyuczone podstaw owe komendy.
Kiedy dziecko przybędzie do domu ze szpitala:
• Prawdopodobnie najlepiej jest izolować je od zwierzęcia przez pierwsze kilka dni.
• W celu zmniejszenia pobudzenia, należy witać się ze zwierzęciem spokojnie, bez obecności dziecka.
• Mimo, że młodzi rodzice są często zmęczeni, powinni wykonać dodatkowy wysiłek w celu aktywnego zajęcia się swoim ulubionym zwierzęciem.
• Należy zarezerwować czas na pozytywne oddziaływanie między właścicielem a psem w okresie przebywania z dzieckiem, zmniejszając do minimum zwracanie na zwierzę uwagi w innym okresie. W ten sposób mało prawdopodobne jest, żeby pies negatywnie kojarzył sobie obecność dziecka, do czego mogłoby dojść z powodu zmniejszonego zainteresowania się nim ze strony właściciela.
• W momencie gotowości zapoznania psa z dzieckiem, dorosła osoba powinna trzymać psa na krótkiej smyczy w pozycji kontrolowanej „siad/zostań” lub „waruj/zostań” w pomieszczeniu, podczas gdy druga osoba dorosła po przeciwnej stronie pomieszczenia trzyma dziecko. Należy postępować powoli przez kilka dni podprowadzając psa (pod warunkiem, że się dobrze zachowuje) coraz bliżej do dziecka. Trzeba utrzymywać psa pod kontrola w sposób opanowany a równocześnie bez zdenerwowania. Po kilku tygodniach ćwiczeń z dobrym wynikiem, ostrożnie zwolnić psa ze smyczy. Bez względu na to jak bardzo wierzy się swojemu zwierzęciu, dziecko nigdy nie powinno być pozostawione z nim bez opieki.
Sygnały ostrzegawcze
Jeżeli u psa występowało kiedykolwiek niżej wymienione zachowanie, należy postępować z niezwykłą ostrożnością (lub być może w ogóle nie próbować zapoznania z dzieckiem).
• Pilnowanie jedzenia.
• Polowanie na małe ofiary.
• Ucieczki w celu włóczęgostwa.
• Opór w trakcie szkolenia posłuszeństwa.
• Niezdyscyplinowane lub dzikie zachowanie się wobec ludzi.
• Nadmierny przestrach w nowych sytuacjach lub w przypadku obcych ludzi.
• Agresja wobec właściciela lub kogokolwiek innego.
Jeżeli istnieje jakikolwiek powód podejrzenia, że pies może spowodować krzywdę dziecku, mądre jest zakładanie kagańca w czasie treningu. Chociaż niektóre rasy psów prawdopodobnie częściej mogą zaatakować dzieci, pies jakiejkolwiek rasy może spowodować obrażenia dziecka w pewnych sytuacjach.
Jeżeli nie ma się pewności, że można zawierzyć psu (z powodu informacji o nim lub braku czasu i umiejętności na przeprowadzenie jego szkolenia), należy stawiać bezpieczeństwo dziecka na pierwszym miejscu. Nie należy pozwolić, żeby Wasze dziecko lub pies trafiły do statystyk wypadków. Należy wynajmować opiekunów do dziecka, które miały doświadczenie ze zwierzętami i dokładnie poinstruować je, że dziecko i pies muszą przebywać w oddzielnych pomieszczeniach.
| Nikogo, szczególnie dzieci w jakimkolwiek wieku, nie powinno się pozostawiać bez opieki ze zwierzęciem, nad którym nie mogą zapanować * Najwięcej problemów między zwierzęciem a dzieckiem pojawia się, gdy dziecko zaczyna dreptać nóżkami |
W trakcie odwiedzania się z przyjaciółmi, którzy mają zwierzę domowe, w Waszych lub ich domach. nie zmniejszajcie ostrożności. Niemowlęta należy ściśle cały czas nadzorować, nawet gdy przebywają ze zwierzętami, którym najbardziej wierzycie. Nikogo, szczególnie dzieci w jakimkolwiek wieku, nie powinno się pozostawiać bez opieki ze zwierzęciem, nad którym nie mogą zapanować.
Zabrudzone pieluszki należy trzymać w koszach zabezpieczonych przed zwierzętami. Psy mogą próbować wąchać, a nawet zjeść zabrudzone pieluszki. To normalne rodzicielskie zachowanie u dorosłych psów ma na celu utrzymanie czystości w jamie. Celem jego jest zapewnienie zdrowia potomstwu (Waszemu noworodkowi) i chronienie przed drapieżnikami, które mogłyby wykryć jego zapach.
Psy i koty mogą oddawać mocz lub wydalać kał na koc dziecka lub jego ubranka, czy też na Wasze łóżko. Niektóre koty mogą oddawać mocz lub wydalać kał do łóżeczka noworodka. Nie jest to wyrazem złośliwości ani zazdrości. Znakowanie terytorialne zmniejsza niepokój zwierzęcia, kiedy nałoży ono swoje zapachy na zapachy dziecka (lub Wasze). Nie należy łajać zwierzęcia za takie zachowanie, gdyż zwiększy to tylko jego stres w czasie dostosowywania się do nowej sytuacji. Należy uniemożliwić dostęp do tych docelowych miejsc i spędzać więcej czasu ze zwierzęciem.
Przyzwyczajanie zwierzęcia do tolerowania dzieci
Najwięcej problemów między zwierzęciem a dzieckiem pojawia się wtedy, gdy dziecko zaczyna dreptać nóżkami. Gdy dziecko uczy się raczkować a potem chodzić, wchodzi w nową fazę rozwoju. Podejście Waszego zwierzęcia do dziecka może się wtedy zmienić. Pies z silnym instynktem do polowania na male stworzenia może nie od razu rozpoznać, że ten nowy poruszający się po ziemi cel jest tym samym dzieckiem, które przedtem przenoszone było z miejsca na miejsce. Zachowanie drapieżne może obudzić się u psów, które nigdy nie wykazywały zainteresowania polowaniem ani nie przejawiały tolerancji wobec Waszego dziecka.
Wiele psów i kotów obawia się małych dzieci. Zamiast zbliżać się do dziecka, wolą od niego uciekać. Rodzice powinni być bardzo uważni, kiedy dziecko zaczyna raczkować i chodzić. Należy trzymać przy sobie psa w pozycji „siad/zostań”, gdy dziecko porusza się w pobliżu. Trzeba nagradzać jego opanowane zachowanie pieszczotami i łagodnymi słowami pochwały.
Mniej prawdopodobne jest, żeby kot wyrządził krzywdę dreptającemu dziecku (chyba, że kot bronił się) ponieważ, instynkt drapieżny kota domowego wyzwalany jest przez dużo mniejsze ofiary.
Nawet łagodne koty i psy mogą być sprowokowane przez dreptające niemowlęta i małe dzieci. Kiedy niemowlę zaczyna chodzić, trzeba poświęcić trochę czasu na uspokojenie zwierzęcia w trakcie nadzorowanych kontaktów dziecka z psem. Trzeba cały czas być ostrożnym i uczyć dziecko respektu wobec zwierzęcia. Zwykle bardziej niezbędna będzie obrona zwierzęcia przed dzieckiem niż odwrotnie.
Uczenie dzieci mądrego postępowania ze zwierzętami
Należy uczyć dziecko właściwie postępować ze zwierzęciem od momentu, gdy zaczyna ono raczkować i chodzić. Z chwilą rozpoczęcia raczkowania, dzieci badają wszystko wokół nich. wliczając w to zwierzę. Przedmiotem ich zainteresowania są zabawki zwierzęcia, pokarm, miska na wodę i kuweta.
Na nieszczęście zwierząt, małe dzieci nie zdają sobie sprawy z bólu jaki mogą sprawić zwierzęciu gryząc je, wchodząc lub skacząc na nie, kopiąc je, ściskając, uderzając, szczypiąc, wykręcając lub ciągnąc różne części ciała zwierzęcia. Dziecko może podnieść i rzucić zwierzę, które jest dostatecznie lekkie i niedostatecznie szybkie, żeby przed tym się uchronić. Wiele dzieci uwielbia budzenie śpiącego zwierzęcia, wrzeszcząc w jego ucho lub stale ścigając je nie dając mu spokoju. Należy też obserwować przyjaciół Waszych dzieci, gdy przebywają w pobliżu Waszego zwierzęcia.
Pod nadzorem dorosłych dzieci muszą się uczyć, jak należy traktować zwierzęta. Muszą dowiedzieć się, że zwierzęta nie są zabawkami a są żywymi istotami odczuwającymi ból. Nie wystarczy powiedzieć im czego nie powinny robić. Dzieci trzeba nauczyć, żeby zmieniły swoje niewłaściwe zachowanie na akceptowalne przez zwierzę.
| Trzeba nauczyć dzieci, jak mają traktować zwierzęta |
Dzieciom należy pokazać, które części ciała zwierzęcia można dotykać i jak łagodnie pieścić je. Trzeba nauczyć je nie przeszkadzać zwierzętom w czasie ich odpoczynku lub snu, jedzenia posiłku lub bawieniu się czy też gryzieniu ulubionej zabawki albo przedmiotu. Należy nauczyć dziecko, żeby nie biegło za zwierzęciem, które od niego ucieka. Trzeba uczyć dzieci, żeby nie przytrzymywały zwierząt, które próbują się od nich wyzwolić. Dziecko musi umieć zrozumieć jaką siłą fizyczną dysponuje i jakie mogą być skutki jego zachowania.
W niektórych przypadkach pomocne może być odgrywanie ról. Dziecko udaje, że jest psem lub kotem, a osoba dorosła naśladuje dziecko. Jeżeli dziecko nie wykazuje chęci zmiany niewłaściwego zachowania, byłoby lepiej utrzymywać osobno zwierzę i dziecko, do czasu kiedy stanie się ono bardziej dojrzałe i wykaże więcej samokontroli. Może być niezbędne i naprawdę humanitarne umieszczenie zwierzęcia okresowo lub na stale w innym domu.
Żadne zwierzę nie powinno niepotrzebnie cierpieć. Każde zwierzę ma granice swojej tolerancji, ale nawet najmilsze, najbardziej cierpliwe może wytrzymać tylko do pewnego momentu. Niesłuszne jest pozwalanie dziecku na ciągłe nękanie ulubionego zwierzęcia.
Przyczyny adoptowania zwierzęcia
Rodzice, którzy zamierzają nabyć zwierzę w celu uczenia odpowiedzialności ich dzieci, małych i dorastających, powinni ponownie rozważyć swoje motywacje. Wasze oczekiwania muszą być realistyczne. Częściej opieka nad zwierzęciem spada na barki rodziców, zamiast na dzieci.
Niektórzy dorośli uważają, że dla dzieci obserwowanie kojarzących się zwierząt, ciąży i rodzenia potomstwa jest czynnikiem kształcącym.
Rodzice, którzy chcą nauczyć dzieci odpowiedzialności, powinni zwierzęta wysterylizować przed osiągnięciem przez nie dojrzałości płciowej. Dzieci Wasze mogą dowiedzieć się o rozmnażaniu z innych, odpowiednich źródeł.
Gra skierowana jest nie tylko do dzieci, ale również do ich rodziców. Pozwala spojrzeć na konkretne sytuacje z punktu widzenia psa i zrozumieć podstawę agresywnego zachowania zwierzęcia.
- Informacje zawarte w poradniku uczą jak nie dopuszczać do niebezpiecznych sytuacji, oraz jak sobie radzić w momencie, kiedy już taka sytuacja nadejdzie.
- Rodzice mogą dowiedzieć się jakich błędów w wychowaniu psa mogą uniknąć, i jak pokierować dzieckiem, aby jego zachowanie względem zwierzęcia było możliwie jak najlepsze.
- Poradnik zawiera cenne wskazówki - jak stworzyć bezpieczne relacje pomiędzy dzieckiem a psem.
- Wartość edukacyjna gry ulegnie zwiększeniu jeśli dziecko będzie korzystać z niego pod kontrolą rodzica i w pełni zrozumie każdą ze scenek.
- Tylko przy współpracy ze strony opiekuna, dziecko będzie w stanie zrozumieć dlaczego pies w danym momencie gry (z przeniesieniem na sytuacje w życiu codziennym) zareagował agresywnie.
Kliknij na pieska, aby kupić grę komputerową dla dzieci i poradnik dla rodziców Blue Dog