WPROWADZANIE NOWYCH ZWIERZĄT DO PRZEBYWAJĄCYCH JUŻ W DOMU
 

Trzeba rozważyć wiele czynników, kiedy po raz pierwszy wprowadza się zwierzę do domu. Gatunek, rasa, wielkość, płeć. wiek, indywidualny temperament i stan zdrowia każdego zwierzęcia to czynniki, które należy brać pod uwagę przy pierwszym spotkaniu i ewentualnym późniejszym wspólnym przebywaniu. Przy tak wielu czynnikach w zasadzie niemożliwe do rozważenia jest jak jedno zwierzę zareaguje na drugie.

Nie wszystkie psy i koty z natury są wobec siebie antagonistami. Nie każdy niekastrowany samiec nie przyjmie nowego samca na swoje terytorium. Jeżeli posiadacie Państwo już psa (lub kota) wprowadzenie drugiego psa (lub kota) przeciwnej pici nie gwarantuje, że będą one mogły przebywać razem.

Czasami zwierzęta, które najmniej brano pod uwagę stają się najbardziej wiernymi przyjaciółmi na cale życie. Czasem nietolerancja wykazana przez jednego lub oba zwierzęta widoczna jest od początku i trwa cały czas. Często początkowy, konfliktowy okres, po pewnym czasie przechodzi w okres minimalnej wzajemnej tolerancji. Także ustalone już wzajemne stosunki mogą ulec zaburzeniom z wielu powodów.

Poniżej wymienione są ogólne wskazówki do zastosowania przy wprowadzaniu nowego zwierzęcia do już przebywającego:
  • Nie spiesz się. Najlepszy jest stopniowy proces zapoznawania się oraz odkrywania siebie.
  • Poświęć „dodatkowy czas” z każdym ze zwierząt w czasie okresu przejściowego. Dodaj pewności siebie swemu dotychczasowemu zwierzęciu i nawiąż więź z nowym.
  • Obserwuj. czy nie występuje zagrożenie walk między nimi. Istnieje większe niebezpieczeństwo urazów u małych zwierząt spowodowanych przez większe zwierzęta, ale nie odwrotnie. Atak psa spowoduje prawdopodobnie cięższy uraz u kota niż zaatakowanie psa przez kota.
  • Umożliw przestraszonemu zwierzęciu drogę ucieczki. Walki mogą spowodować zamierzone lub niezamierzone urazy każdego, kto będzie uniemożliwiał ucieczkę lub blokował drogę do bezpiecznego miejsca.
  • Weź pod uwagę swoje własne bezpieczeństwo, zanim zaczniesz rozdzielać pobudzone walczące zwierzęta. Postępuj ostrożnie, lecz zdawaj sobie sprawę, że możesz odnieść przy tym obrażenia.
 
Wprowadzenie nowego kota do już zadomowionego kota

Koty, które stykały się z innymi kotami w okresie dorastania łatwiej mogą dostosować się do obecności nowego współmieszkańca. Najlepszą metodą uniknięcia konfliktu między kotami jest ostrożne przygotowanie ich pierwszego spotkania. Rezydujący kot może dostosować się do obecności nowo wprowadzonego kota bez konfrontacji z nim, jeżeli na początku przebywały w domu ale w różnych okresach dnia i nie nastąpiło ich natychmiastowe zapoznanie się.

Faza I

•    Przez pierwszych kilka dni utrzymuj nowego kota zamkniętego w jednym pokoju.
Zapewnij mu codziennie świeże pożywienie, wodę i kuwetę. Często odwiedzaj go, spędzając z nim czas na zabawach, karmieniu, pieszczotach i, ogólnie mówiąc. wzajemnie na siebie oddziaływajcie podczas jego izolacji. Daj mu wystarczającą ilość czasu, żeby mógł dostosować się do nowego miejsca, gdzie ma zagwarantowane emocjonalne i fizyczne bezpieczeństwo. Ułatwi to także ustalenie pozytywnych stosunków z nowym zwierzęciem bez rozpraszania z zewnątrz. W międzyczasie Twój przebywający już w domu kot będzie wyczuwał zapachy intruza na Twojej odzieży i skórze. Zapach nowo wprowadzonego i wydawane przez niego dźwięki dadzą znać o jego obecności przebywającemu już kotu. W tym okresie spędzaj dodatkowy czas ze swoim już rezydującym kotem, angażując go w ulubione czynności w celu zmniejszenia jego zaniepokojenia i ograniczenia napięcia.
 
W
rzeczywistości
niemożliwe
jest do
przewidzenia,
jak jedno
zwierzę
zareaguje
na drugie

•    Karmienie może powodować zmniejszenie odczuwania zaniepokojenia i może pomóc dostosować się do zachodzących w domu zmian. Umieść miskę z jedzeniem rezydującego kota w pobliżu drzwi do pokoju, gdzie utrzymuje się w zamknięciu nowego kota. Stopniowo przesuwaj miseczkę z jedzeniem zamkniętego kota coraz bliżej drzwi. Karm je mniej więcej w tym samym czasie, tak żeby byli oddzieleni tylko zamkniętymi drzwiami. Przejdź do następnego punktu, gdy żaden z kotów nie będzie mruczał, syczał lub parskał, kiedy będą czuły, że są obok siebie.

•    Zamknij swojego rezydującego kota zapewniając mu żywność wodę i kuwetę w jego ulubionym miejscu. Odpowiednim miejscem może być sypialnia; większość rezydujących kotów czuje się tam wygodnie, ponieważ miejsce to jest ściśle związane z jego właścicielem.

•    Umożliw nowemu kotu zwiedzanie domu przez krótkie okresy, chodź razem z nim, zwiększając w ten sposób jego pewność siebie w całym domu a nie tylko w pokoju, gdzie byl izolowany.

•    Umożliw nowemu zwierzęciu przebywanie poza zamknięciem przez coraz dłuższy okres kilka razy dziennie. Gdy oba koty będą sprawiały wrażenie, że czują się swobodnie (nowy kot położy się do odpoczynku lub jego własna pielęgnacja trwa dłużej niż czynne badanie Twojego domu) przejdź do następnego punktu.

(Uwaga: Dotarcie do tego punktu może zająć kilka tygodni. Nawet jeżeli trwało to tylko kilka dni, opóźnij wprowadzenie następnego punktu o dodatkowy tydzień. Trzymaj w tym czasie kuwety oddzielne. Jeżeli występuje ciągły progres możesz zdecydować się stopniowo przesuwać jedną lub dwie kuwety do innego miejsca. Zaleca się posiadanie oddzielnej kuwety na każdego kota nawet jeżeli każdy z nich używałby obu.

Faza II

•    Zorganizuj swobodne chodzenie po domu obu kotów w Twojej obecności. Powinno to
być zaplanowane tak, żeby pokrywało się z czasem regularnych posiłków. Podążaj za nowym kotem, tak żeby zobaczyły się po raz pierwszy w Twojej obecności. Należy spodziewać się wahania i syczenia jednego lub obu kotów.

•    Podaj kotom jedzenie w ich obecności, umieszczając miseczki z pokarmem w bezpiecznej odległości. Poczekaj tylko kilka minut po zakończeniu jedzenia i pozamykaj kot) w ich pomieszczeniach, aż do następnego posiłku. Jeżeli jeden z nich lub oba wydają się być zaniepokojone na tyle, żeby nie jeść w obecności drugiego, usuń pojemniki z pokarmem i zamknij każdego z nich w bezpiecznym miejscu. Spróbuj ponownie gdy koty uspokoją się.

•    Jeżeli nie uda się druga próba, usuń pokarm i zamknij je ponownie. Poczekaj do momentu, aż każdy z nich uspokoi się i odzyska chęć do jedzenia. Spróbuj ponownie następnego dnia.

•    Gdy wszystko będzie przebiegało prawidłowo, pozwól im spędzać razem coraz dłuższy okres czasu po każdym posiłku.

•    Przesuwaj ich miseczki z jedzeniem stopniowo coraz bliżej do siebie przy każdym kolejnym posiłku. Jeżeli pojawią się problemy w jakimkolwiek okresie tego procesu, powróć do poprzedniego punktu, jak opisano powyżej. Bądź cierpliwy. Niektóre koty są mniej towarzyskie niż inne oraz mniej chętne do dzielenia ich terytorium.

 
Podawanie leków w razie konieczności

Jeżeli koty stale są wobec siebie agresywne, niezbędne może być podanie leków uspokajających jednemu lub obu kotom. Twój lekarz weterynarii powinien przepisać kotu leki psychoaktywne, które należy stosować tylko w razie konieczności i przez krótki czas. U obu kotów może wystąpić pewien niepokój w tym przejściowy ni okresie, chociaż u jednego z nich reakcja może być silniejsza niż u drugiego. Prawdopodobnie korzystne będzie działanie leków u obu kotów, chyba, że są medyczne przeciwwskazania do ich użycia lub koty nie są przez siebie niepokojone.

 
Opcje
Po pewnym czasie większość kotów nauczy się akceptować obecność innych współmieszkańców. Jeżeli trafi się na wyjątkowego kota, pozostają trzy opcje:
(1) Należy trzymać jednego kota pod zamknięciem, gdy w tym czasie drugi swobodnie spaceruje po domu.
(2) Należy trzymać jednego kota stale zamkniętego w jednej części domu podczas gdy inny będzie przebywał wyłącznie w innej części domu. Zawsze można spróbować zapoznania ich ze sobą w późniejszym okresie.
(3) Należy poszukać innego domu dla kota, którego mieliście Państwo nadzieję zaadoptować.

 
Wprowadzenie nowego psa do już zadomowionego psa
Najlepiej jest zapoznać psy ze sobą utrzymując je w tym czasie na smyczach. Jeżeli jesteście Państwo przekonani co do łagodnego charakteru swojego rezydującego psa i jego dobrego zachowania socjalnego, może nie być konieczne użycie smyczy. Prawdopodobnie lepiej jest używać smycz, jeżeli nowo wprowadzany pies nie jest szczenięciem lub młodym psem. Chociaż, trudno jest przewidzieć jak zareagują na siebie psy. większość dorosłych psów toleruje niczdarność szczeniąt i młodych. Prawdopodobnie częściej powstaną problem) między dwoma dorosłymi psami, gdy jeden z nich lub oba są nieprzyjazne wobec innych psów.

•    Idealnie byłoby, gdyby zapoznawano psy ze sobą na neutralnym terytorium, które jest dla nich nieznane, lub na którym żaden z nich nie przebywał od dłuższego czasu. Jeżeli nie można tego łatwo zorganizować, należy umożliwić im spotkanie na obrzeżach terytorium rezydującego psa. Może to być w sąsiedztwie w pewnej odległości od domu. W najważniejszym miejscu terytorium rezydującego psa takim jak np. wnętrze domu istnieje większe prawdopodobieństwo konfliktów.
 
Zapoznaj psy
ze sobą na neutralnym
terytorium

•    Jeżeli jest to tylko możliwe, ustaw nowego psa w pozycji „waruj/zostań” w obecności rezydującego psa. Naucz nowego psa przyjmowania uległej pozycji z uwagi na szacunek wobec zadomowionego psa, stwarzając wyraźną podstawę ich wzajemnych stosunków. Powinno to na początku ułatwić kontrolę nad ich pierwszymi spotkaniami, tak żeby mogły później stopniowo wypracowywać sobie ich socjalną pozycję poprzez delikatne wyzwania i tylko z niewielkimi konfliktami. Jeżeli rezydujący pies ma pasywny i uległy temperament, można ustalić od początku, że dominującym psem będzie nowo nabyty.

•    Jeżeli problemy narastają, oddziel psy od siebie i powoli ponownie organizuj ich spotkania pod Twoim ścisłym nadzorem. W przypadkach wyjątkowej agresji jednego lub obu psów wobec siebie, podobnie nie warto w ogóle tego robić.

 
Wprowadzanie nowego psa do już zadomowionego kota
Koty, które miały pozytywne doświadczenia we wczesnym okresie życia z psami, łatwiej prawdopodobnie przyjmą obecność nowego psa. Przed zapoznaniem kota z psem ważna jest ocena psa, czy nie uczyni krzywdy kotu.

Niektóre dorosłe psy nigdy uprzednio nie widziały kota i nie wykazują wobec nich agresji. Jeżeli instynkt drapieżny psa w kierunku kotów jest silny, możliwe jest, że przejawi on go natychmiast oraz z niewielkim ostrzeżeniem. Dlatego też należy poskromić psa przy pomocy mocno trzymanej krótkiej smyczy i nie pozwolić kotu zbliżyć się w strefę bezpośredniego zagrożenia ugryzieniem przez psa.

Jeżeli adoptuje się dorosłego psa należy zapytać, jeżeli to tylko możliwe, o jego uprzednie kontakty z kotami. Jeżeli pies przedtem nie stykał się z nimi, trzeba postępować ostrożnie. Jeżeli nabywa się psa ze schroniska, trzeba poprosić obsługę o sprawdzenie nastawienia psa do kota, zanim zabierze się go do domu.

Nawet jeżeli nie ma powodu do podejrzewania jakichkolwiek problemów, należy krótko trzymać psa gdy spotka się z Waszym kotem. Szczenięta (młodsze niż 3 miesiące) rzadko mogą wyrządzić krzywdę dorosłemu kotu. Chociaż zawsze mogą istnieć wyjątki, młode zwierzęta zwykle nie atakują innych zwierząt, z którymi się razem wychowują.

 
Wprowadzenie nowego kota do już zadomowionego psa
Większość wskazówek przydatnych przy wprowadzeniu kota do psa zostanie tutaj wymienionych. Należy postępować ostrożnie. Można polegać na początkowej reakcji psa wobec kota tylko wtedy, gdy pies jest trzymany na smyczy a kot ma możliwość ucieczki. Jeżeli pies nadmiernie strzeże swojego pożywienia lub innych przedmiotów, ponownie należy go przeszkolić czy też podjąć środki zapobiegawcze. Zbliżający się kot, do pilnującego swojego jedzenia psa, ryzykuje odniesienie obrażeń.

Właściciele psów często obawiają się, że kot może podrapać twarz psa, a w szczególności jego oczy. Obawa taka rzadziej występuje, gdy nieznanego psa wprowadza się do rezydującego w domu kota.

Kot rzadko atakuje psa nie będąc przez niego sprowokowanym, chyba, że jest zapędzony w róg lub jest wystraszony.
 
Większość psów ma długą kufę i szybkie odruchy, które skutecznie chronią ich oczy przed kotem. Jest większa szansa urazu oczu spowodowanego przez unoszące się odpadki z kurzem, gdy pies wystawia głowę z okna samochodu. Jakiekolwiek uszkodzenia rogówki spowodowane przez kota zwykle łatwo ulegają wyleczeniu, jeżeli szybko zapewni się pomoc weterynaryjną.