Najlepszym okresem rozpoczęcia treningu posłuszeństwa jest moment, kiedy nabędziecie swoje zwierzę. Gdy tylko Wasze szczenię zaczyna rozpoznawać swoje otoczenie, zaczyna również uczyć się jakie rodzaje zachowania są akceptowane, a które nie są.
Zachowanie wyuczone we wczesnym okresie, pożądane lub nie jest podstawą dla cech behawioralnych psa w wieku dorosłym. Nie znaczy to wcale, że dorosłego psa nie można wytresować; jednakże, właściwe nawyki należy wpajać od początku bez względu na wiek psa. Im wcześniej rozpocznie się tresurę posłuszeństwa, tym lepiej. Gdy tylko szczenię jest zabezpieczone podstawowymi szczepionkami dla szczeniąt przeciw  najczęściej występującym ich chorobom (omów to ze swoim lekarzem weterynarii oraz dowiedz się, jakie choroby aktualnie istnieją w Twojej okolicy), udaj się do przedszkola dla szczeniąt, gdzie zapewnią niezbędne szkolenie Tobie i Twojemu szczenięciu. Ponadto, szczenię będzie mogło kontaktować się z innymi szczeniętami i w późniejszym okresie życia stanie się dobrym psim obywatelem.

 

Komendy	Stosowanie i reakcja zwierzęcia	Polecane sygnały ręka	Posługiwanie się smyczą	Ręczne wspomaganie
„(imię psa), Siad”	Pies siedzi na pośladkach: uległa pozycja psa siedzącego poniżej (na ziemi lub na podłodze)	Ustaw rękę do góry zginając w nadgarstku, trzymaj rękę wyciągniętą	Krótkie pociągnięcie za smycz w celu zwrócenia uwagi psa	Zdecydowanie i łagodnie naciśnij na tylną część grzbietu zwierzęcia, żeby ugiąć jego tylne kończyny
„(imię psa), Waruj”	Pies leży na pośladkach i klatce piersiowej, podpierając się przednimi i tylnimi kończynami; najbardziej uległa pozycja psa, w pozycji poniżej nas	Skieruj dłoń na dół lub wskaż jednym palcem na dół	Krótkie szarpnięcie w dół: możesz także pociągnąć na dól, żeby utrzymać głowę psa na dole, aż przyjmie on „pozycję warującą”	U siedzącego psa zdecydowanie i łagodnie złap przednie kończyny powyżej nadgarstków i pociągnij do przodu tak, żeby spowodować położenie klatki piersiowej na podłodze lub uciskaj na dól łopatki psa
„(imię psa), Chodź”	Pies podchodzi z każdej odległości; może poprzedzać inną komendę jak np. „siad”, „zostań”, „równaj'' lub „waruj”	Łagodnie klepnij biodra lub szeroko rozchyl ramiona jak przy witaniu	Łagodnie pociągnij psa do siebie	leżeli pies waha się czy wykonać komendę, łagodnie pociągnij smycz  do siebie; zawołaj go miłym głosem; jeżeli jest to konieczne, przy pierwszych próbach podaj mu smakołyk
„(imię psa), Równaj”	Pies zajmuje pozycję po Twojej lewej stronie z nosem na wysokości lewego kolana; stosowane jest to do utrzymywania psa przy lewej  nodze w czasie spaceru;  może poprzedzać inne komendy („siad”, „zostań”  itp.)	Klepnij lewą ręką swoją lewą nogę na wysokości biodra	Krótko pociągnij do góry smycz, żeby zwrócić uwagę psa	Utrzymuj psa na krótkiej, bez żadnego zwisu, smyczy, po Twojej lewej stronie; trzymaj ją blisko obroży lub za obrożą
„(imię psa), Zostań”	Utrzymuje psa w aktualnej pozycji; pies najlepiej ją rozumie gdy stosuje się po innej komendzie („siad/zostań”, „waruj/zostań”)	Trzymaj otwartą  dłoń na wprost twarzy psa z palcami ustawionymi ku górze; wycofuj się powoli i trzymaj dłoń otwartą, żeby zwrócić uwagę psa	Nie jest potrzebna	Jeżeli pies zmieni pozycję „zostań”, zdecydowanie i łagodnie powtórz pierwszą komendę (np. „siad”) i następnie powtórz komendę „zostań”; zaczynaj od bardzo krótkiego pozostawiania psa na krótkiej odległości i przez kilka tygodni; stopniowo zwiększaj okres pozostawania psa i odległość od niego

Pięć podstawowych komend może zapewnić akceptowalne zachowanie się w nieskończonej różnorodności sytuacji. Podstawowymi pięcioma komendami są: siad, waruj, chodź, równaj, zostań.

Wydawaj komendy w ten sam sposób za każdym razem, żeby uniknąć zamieszania. Szczególne znaczenie ma to wtedy, gdy po raz pierwszy uczy psa powiązania Twojej komendy z oczekiwanym działaniem. Mów zawsze „chodź” a nie „chodź tutaj” lub „chodź tam”. Używaj komendy osobno, nie włączaj raczej w środek zdania. Powiedz „chodź”, a nie „lepiej pospiesz się i przyjdź tutaj, gdyż inaczej nie zabiorę cię na przejażdżkę samochodem”.

Poprzedź każdą komendę wymieniając imię psa w łagodny ale zdecydowany sposób. Na przykład „Heidi. chodź”.
Zwróci to uwagę psa i będzie trzymać go w gotowości i oczekiwaniu na następną Twoją komendę. Jeżeli słowo komendy nie jest poprzedzone przez imię psa, zwierzę może nie zrozumieć, że zwracacie się do niego.

Wymawiaj komendy w pewnym, niskim tonie. Nie musisz głośno krzyczeć, żeby być zrozumianym, ani żeby pies zrozumiał, że Ty tu rządzisz. W rzeczywistości, podnosząc swój głos, możesz tylko przestraszyć psa i zwiększyć poziom jego pobudzenia, co utrudni nad nim kontrolę.

Przejawiaj łagodną, ale kontrolującą sytuację postawę, wskazującą, bez złości, na Twoją władzę. Jest jednakże jeden wyjątek. Komenda „chodź” powinna być wydawana ciepłym i miłym głosem. Pies nigdy nie powinien spodziewać się żadnych problemów, kiedy wzywasz go, żeby przyszedł do Ciebie. Gdy nauczy się, że między tą komendą a karaniem istnieje jakikolwiek związek, nie będzie na nią reagował i może nauczyć się unikać przychodzenia do Ciebie. Poinformuj wszystkich członków rodziny i często odwiedzające Cię inne osoby o Twoich zasadach.
 

Smakołyki mogą zwiększyć motywację psa, ale nie powinny być stale stosowane

Jednakowe wydawanie komend przez wszystkich. pozwoli uniknąć pomyłek kiedy będą przebywać z Twoim psem. Porównaj słowa komend i ich znaczenie podawanych przez innych ludzi. Praktyczne szkolenie posłuszeństwa Waszego psa oraz odwiedzających Was osób może być przyjemnością dla wszystkich.
 
Stale powtarzanie gestów w połączeniu ze słownymi komendami może być korzystnym dodatkiem do podstawowego szkolenia. Sygnały ręczne można stosować w specjalnych okolicznościach, kiedy komunikacja werbalna może być niepożądana lub gdy jest to szczególnie wskazane zarówno dla zwierzęcia jak i właściciela. Ta forma szkolenia psów z ograniczonym słuchem lub wrodzona głuchotą może zastąpić słowne komendy.

Jeżeli przy każdym sygnale ręką wymawiasz odpowiednie słowo komendy, pies powiąże sygnały ręką z jego reakcją behawioralną. Możesz zdecydować się polegać tylko na ręcznych sygnałach bez jakichkolwiek komend wydawanych głosem. Będzie to już bardziej zaawansowany poziom szkolenia posłuszeństwa,  zarówno  dla  Ciebie jak  i  dla
Twojego psa.
 
Gdy pies już dobrze wykonuje podstawowe komendy, możesz nauczyć go dodatkowych, według własnego uznania. Ważne jest jednak, żeby nauczyć go na początku podstawowych komend.

Naucz psa komendy „skacz” (lub „hop”, jeżeli wolisz) i „fuj” na przykład, tak żebyś mógł go powstrzymać, gdy skacze na meble lub do łóżka. Taki trening także ułatwia zapobieganie niewłaściwej dominacji Twojego psa.

Kiedy pies oddaje mocz lub wydala kał na zewnątrz, powiedz „szybko” lub „zrób to” i przy tym obficie wynagrodź go. Nauczy go to wypróżniać się na komendę, tak że nie będziesz niepotrzebnie marzł w czasie chłodnych zimowych wieczorów, gdy pies właśnie będzie sobie szukał odpowiedniego miejsca. Podczas zabaw ucz psa puszczania przedmiotów, mówiąc do niego „puść to” lub niedotykania przedmiotów mówiąc „zostaw to”. Może to zapobiec niepożądanemu pilnowaniu przedmiotów.

Upewnij się, że nowe komendy różnią się każda od innej i są stale takie same, tak żeby pies nie mylił się. Dobrze też jest wprowadzić komendę, która zwalnia psa z innego rodzaju czynności lub komendy.

Zwalniające komendy informują psa, kiedy może zachowywać się swobodnie. Każdego psa należy nauczyć, żeby siedział spokojnie przed otrzymaniem jedzenia. Pies nie powinien dotknąć pokarmu póki nie zwolnicie go z ,.siad/zostań” na przykład komendą „dobrze”. W czasie spaceru na smyczy pies powinien „równać” po Twojej lewej stronie. Jeżeli chcesz, żeby pies czegokolwiek szukał wzdłuż drogi powiedz „dobrze”, żeby zwolnić go z komendy „równaj”.

 
Dla wielu psów skuteczne są zarówno nylonowe jak i skórzane obroże. Dla małych ras słabo umięśnionych psów lub tych, których choroby uległyby nasileniu przez noszenie obroży, powinno stosować się szelki. Metalowe zaciskające się łańcuchy, nie są konieczne, chyba, że inne obroże nie umożliwiają opanowania właściwego zachowania się. Dla dużych psów z muskularnymi szyjami i dla tych, które nie poddają się tresurze, skuteczne mogą być kolczaste zaciskające łańcuchy. Zarówno łańcuchy typu pierścień lub kolczatka powinny być używane zdecydowanie lecz bez nadmiernej siły, żeby uniknąć uszkodzenia szyi.

Lżejszą opcją wobec łańcuchów zaciskających są rzemienie do utrzymywania głowy. Dostępne w kilku modelach nylonowe rzemienie obejmują zarówno szyję jak i pysk psa. Zmusza to psa do pochylenia głowy w kierunku klatki piersiowej, jeżeli lekko pociągany za smycz. Ten nowy typ smyczy do tresury mógłby być używany przez właścicieli, którzy skarżą się, że ich psy ciągną smycz, skaczą na ludzi i szczekają na inne psy podczas spacerów. Często jest to skuteczna alternatywa wobec bardziej radykalnych obroży i metod tresury.

W czasie szkolenia najlepsza jest krótka smycz do tresury. Dłuższa smycz około 120-180cm może być również stosowana, jeżeli potrafimy utrzymać ją bez nadmiernego zwisania. Smycze wciągalne są nieporęczne i trudno je mocno trzymać oraz nie zapewniają dobrego panowania nad zwierzęciem w czasie tresury. W czasie tresury nie powinno używać się wciągalnych smyczy i szelek, można je natomiast stosować gdy pies jest już w pełni przeszkolony.
 
 
W początkowej fazie szkolenia posłuszeństwa należy ćwiczyć posłuszne wykonywanie komend w czasie jednej lub dwóch sesji treningowej, trwającej 15-30 minut. Podczas tych zajęć, ćwicz wykonywanie pięciu podstawowych komend w każdym pomieszczeniu swojego domu. Tą metodą pies nauczy się posłuszeństwa bez względu na to gdzie przebywacie, w kuchni czy w pracowni. Używaj smyczy przy pierwszych ćwiczeniach wewnątrz budynku, tak żeby pies był bardziej uległy i rozumiał, że Ty masz władzę. Gdy pies wykazuje już wyraźne posłuszeństwo, można zaprzestać stosowania smyczy w domu.

W uzupełnieniu szkolenia w domu, należy ćwiczyć posłuszne wykonywanie komend podczas spacerów na zewnątrz. Nauczy to psa posłuszeństwa wszędzie, niezależnie od okoliczności. Powinno się prowadzić psa na smyczy zawsze kiedy jest na zewnątrz, bez względu na to jakie są przepisy na Twoim terenie, aż do czasu, gdy będzie posłusznie wykonywał wszystkie polecenia w każdej sytuacji.

Stosowanie smyczy nie powinno psu ograniczać radości życia. Smycz należy traktować jako linę życia między Tobą a Twoim psem. Należy używać smyczy, jeżeli istnieje jakakolwiek wątpliwość, czy zwierzę wykona Twoje polecenie w każdych okolicznościach, bez względu na to co może wydarzyć się w pobliżu, lub jeżeli pies mógłby odnieść obrażenia biegając swobodnie. W uzupełnieniu codziennych sesji treningowych, należy stale utrwalać umiejętności posłusznego wykonywania komend, przez włączenie ich do programu dnia w czasie wspólnego przebywania. Od momentu nabycia psa należy nauczyć go, że musi zasłużyć na nagrodę.

Nie karm, nie spaceruj, nie szczotkuj lub nie baw się z psem, jeżeli przedtem nie wykonał komend posłuszeństwa. Na przykład, jeżeli pies podąża za Tobą do kuchni, powiedz mu „równaj” gdy idzie obok Ciebie. Powiedz mu „siad/zostań” gdy przygotowujesz, przekąskę. Wróć na miejsce i zwolnij psa z pozycji ,.siad/zostań” w kuchni wołając do niego „chodź”', żeby dołączył do Ciebie w innym pokoju. Zmuś go do wykonania komendy „siad/zostań”, zanim podasz mu miskę z jedzeniem. Zmuś go do wykonania komendy „siad/zostań”, kiedy zdejmujesz mu smycz.

Umiejętności posłusznego wykonywania komend należy ćwiczyć przez cale życie psa tak żeby ich nie zapomniał. Przy braku jasnych i stałych wskazówek behawioralnych, u psa może nastąpić regres w szkoleniu powodujący niemożliwe do zaakceptowania zachowanie w każdym wieku.

Traktuj każdy epizod nieodpowiedniego zachowania się psa jako okazję do nauki posłuszeństwa. Tak samo jak można świadomie lub nieświadomie nauczyć dzikiego oraz niezdyscyplinowanego zachowania, tak samo też można nauczyć właściwego, łagodnego, dającego się kontrolować zachowania. Nie łajaj swego psa, kiedy źle się zachowuje. Zamiast tego pokaż mu pożądane przez Ciebie działanie, wydając mu komendę taką jak „waruj/zostań”. Jeżeli szczenię gryzie Twój ulubiony fotel, powiedz „fe” i natychmiast umieść w jego zębach zabawkę do gryzienia z surowej skóry. Jeżeli pies Twój wita gości skacząc na nich, ustaw go w pozycji „siad” lub „waruj/zostań” gdy wchodzą do domu.

Tresura powinna być taka sama w różnych podobnych sytuacjach. Jeżeli np. chcesz, żeby pies łagodnie witał gości, ucz go, żeby witał Cię w ten sam sposób. Podwójne standardy zachowania będą tylko mylić psa i stwarzać problemy behawioralne. Konsekwencja jest niezbędna, żeby mieć dobrze wytresowane i akceptowane socjalnie zwierzę domowe.
 
Treningi posłuszeństwa prowadzone przez zawodowych treserów mogą być pozytywnym doświadczeniem dla Ciebie i Twojego psa. Kompetentny treser psów może właściwie zademonstrować umiejętności, które Ty jako właściciel zwierzęcia powinieneś stosować do przekazywania swoich poleceń psu. Zadaniem tresera psów jest nauczenie właściciela, jak powinien szkolić swoje zwierzę. Ćwiczenie w grupach wywiera także korzystne działanie, ponieważ pies może uczyć się podstawowych umiejętności w bardzo rozpraszających go sytuacjach. Jeżeli może wykazywać posłuszeństwo, kiedy otoczony jest przez inne psy i innych ludzi w nieznanym mu miejscu, szkolenie łatwiej przenieść do względnie spokojniejszych miejsc (przy kontynuowaniu ćwiczeń w domu). Przewaga lekcji grupowych nad indywidualnymi polega także na tym, że umożliwiają Twojemu zwierzęciu socjalizację z innymi psami i ludźmi.
 

Nie oddawaj swojego zwierzęcia na szkolenie

Nie należy odsyłać zwierzęcia na szkolenie. Zadaniem tresera uczącego psa posłuszeństwa jest przeszkolenie jego Pana, aby sam mógł tresować swoje zwierzę.    Właściciel jest tym który codziennie musi działać z psem; dlatego też należy go wytresować, żeby był wobec swojego Pana posłuszny.

Skontaktuj się ze swoim lekarzem weterynarii, gdzie na Twoim terenie można znaleźć tresera psów lub szkolenie grupowe psów. Porozmawiaj z  innymi ludźmi, którzy przedtem uczęszczali na takie szkolenie grupowe. Żadne jednak rekomendacje, nawet najbardziej gorące, nie zastąpią osobistej wizyty w takiej szkółce.

Zaobserwuj zajęcia grupowe i porozmawiaj z treserem po ich zakończeniu. Polegaj na swych pierwszych wrażeniach, jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości. Ilość zwierząt w grupach powinna być niewielka a treser powinien mieć możliwość zwracania uwagi na każdego członka takiej grupy. Nie powinno stosować się siły w celu zademonstrowania komendy lub poskromienia psa. Zwymyślanie psa w celu zwrócenia jego uwagi lub współpracy jest metodą nie do zaakceptowania.

Umiejętności posłusznego wykonywania komend określają charakter oraz standardy wzajemnych układów między psem, Tobą, Twoją rodziną i przyjaciółmi. Uczenie właściwego zachowania i nagradzanie psa pochwałami nie tylko przynosi natychmiastową korzyść Tobie, ale także poprawia jakość życia psa.