ZMIANY BEHAWIORALNE U STARZEJĄCYCH SIĘ ZWIERZĄT
Czas wystąpienia objawów starzenia zależy od czynników dziedzicznych takich jak rasa, wielkość i ogólny stan zdrowia. Zwykle duże i olbrzymie rasy psów szybciej starzeją się niż małe lub średniego rozmiaru. Psy miniaturowe i psy zabawki, jak również koty utrzymywane wewnątrz domu zwykle żyją dłużej.
W miarę starzenia, behawior zwierzęcia może ulegać zmianom. Mimo, że zwierzę wciąż lubi się bawić, jego wytrzymałość i ogólny poziom aktywności zaczyna się powoli zmniejszać. Pojawienie się problemów behawioralnych, które przedtem nie występowały, nie jest niczym dziwnym u starzejących się zwierząt.
Problemy behawioralne u starszych zwierząt mogą hyc pierwszą wskazówką zaburzeń zdrowia. Bardzo ważne jest więc odróżnienie między zmianami behawioralnymi, które są możliwe do wyleczenia, a tymi, które spowodowane są postępującą degeneracją związaną ze starzeniem się. Nie należy zakładać, że wszystkie problemy u starzejącego się zwierzęcia są nie do wyleczenia lub nie można dać sobie z nimi rady.
Ważną rolę odgrywają coroczne kontrolne badania przez lekarza weterynarii podczas całego życia zwierzęcia, umożliwiające omówienie wszelkich zmian. Wizyty te umożliwią także lekarzowi weterynarii monitorować przebieg jakichkolwiek zaburzeń, wykryć te, których właściciel mógł nie zauważyć i zalecić Państwu to, co będzie korzystne zarówno dla Was jak i Waszego zwierzęcia.
| Ślepota nie musi wpływać na jakość życia zwierzęcia, jeżeli uwzględnisz wynikające z niej ograniczenia * Upewnij się, że fizyczne ograniczenia Twojego zwierzęcia nie utrudniają mu dostępu do jedzenia, wody lub kuwety |
Częste problemy u starzejących się zwierząt
- U starzejących się zwierząt często występuje postępująca utrata zdolności widzenia i słyszenia. Częściową lub całkowitą ślepotę może być trudno odkryć u zwierzęcia aż dotąd, póki nie umieści się go w nieznanym mu otoczeniu. Zwierzę może potykać się lub tylko zawahać się, gdy przestawi się umeblowanie w pokoju. Przy Państwa pomocy, zwierzę może nauczyć się kompensować utratę zdolności widzenia. Należy unikać zmiany karmy, miejsca do spania czy też przestawiania mebli. Gdy jest to konieczne, lub gdy przeniesiecie się Państwo do nowego domu albo podróżujecie do nieznanych miejsc, zwierzę prawdopodobnie będzie bardziej zaniepokojone i pełne obawy. Należy wówczas przy nim przebywać i dodawać mu pewności siebie.
Głuchotę możecie Państwo po raz pierwszy zaobserwować, gdy Wasze zwierzę nie reaguje na swoje imię lub gdy odpowiada tylko na głośny ton głosu i hałasu. Jeżeli zachowane jest prawidłowe widzenie, głuchota z łatwością kompensowana jest w znanym zwierzęciu otoczeniu. Przy upośledzonym słuchu należy bardziej posługiwać się sygnałami ręcznymi niż komendami wydawanymi głosem. Jeżeli zdolność widzenia jest także ograniczona, niezbędny jest zwiększony nadzór w nieznanym zwierzęciu otoczeniu. Zwierzę z zaburzeniami wzroku lub słuchu nigdy nie powinno być wypuszczane bez smyczy na zewnątrz.
- Choroby zębów i dziąseł często występują u psów i kotów, szczególnie u starzejących się zwierząt. Te schorzenia jamy ustnej nie tylko są bolesne, wpływają na apetyt i aktywność ruchową, ale mogą być także źródłem zakażenia dla innych części ciała. Tymi wtórnymi miejscami zakażenia mogą na przykład być serce i wątroba. Niewłaściwy zapach z ust może występować łącznie ze zmianami behawioralnymi takimi jak zmniejszony apetyt, niechęć do jedzenia pewnych określonych rodzajów pokarmów, nieprawidłowe ruchy języka i lizanie niewłaściwych powierzchni. Nie należy nie doceniać wpływu chorób jamy ustnej i gdy tylko się je wykryje, zwykle mogą być łatwo wyleczone.
- Zmiany artretyczne w stawach często występują u starszych psów i kotów. Te zmiany mogą wyraźnie występować u psów i otłuszczonych kotów z powodu dodatkowego nacisku na stawy. Niewłaściwe wypróżnianie może być spowodowane zaburzeniami fizykalnymi lub zmniejszoną możliwością poruszania się. Agresja z podrażnienia także może nasilać się przy istnieniu fizycznego bólu i frustracji emocjonalnej.
Artretyczny pies może mieć trudności przy wchodzeniu na schody lub przy znajdowaniu dla
siebie wygodnej pozycji do leżenia.
Należy upewnić się, że ograniczenia fizykalne zwierzęcia nie utrudniają mu dostępu do wody. pokarmu lub kuwety. Zwierzę, które nie porusza się zbyt pewnie na kończynach, należy podtrzymywać i zapewniać mu możliwość poruszania się tak długo jak to tylko możliwe. Należy zbudować podporę dla psa lub stosować temblak do podtrzymywania tylnych kończyn u dużych psów.
Trzeba przygotować grube posłanie, żeby zapewnić poduszkę pod wystającymi kośćmi.
Należy porozmawiać z lekarzem weterynarii, żeby dał Państwu więcej wskazówek jak należy zapewnić w miarę wygodne życie Waszemu zwierzęciu w jego ostatnich latach.
Niepokój spowodowany odosobnieniem
Starsze psy mogą stać się bardziej zaniepokojone podczas Państwa nieobecności, mimo że nigdy przedtem nie wykazywały niepokoju, gdy zostawały same w domu.
Niepokój spowodowany odosobnieniem może przybierać różne formy, wliczając w to zwiększone nasilenie wydawania głosu, powodowanie zniszczeń, samouszkadzanie się, nadmierne czyszczenie się oraz niewłaściwe wypróżnianie. Szczególnie u starych psów niepokój związany z odosobnieniem może być spowodowany złym samopoczuciem z powodu zmian degeneracyjnych związanych z. wiekiem lub z nierozpoznaną chorobą.
Niewłaściwe oddawanie moczu może być spowodowane zakażeniem pęcherza moczowego, zwyrodnieniem nerek. chorobami układu nerwowego, zaburzeniami hormonalnymi, cukrzycą oraz innymi fizykalnymi chorobami. Wiele z nich można wyleczyć.
Jeżeli lekarz weterynarii nie znajdzie medycznej przyczyny niepokoju związanego z odosobnieniem Waszego starzejącego się zwierzęcia, w celu zmniejszenia niepokoju, można zastosować modyfikacje behawioralną uzupełnioną być może lekami.