ŚCIGANIE OGONA, ŚCIGANIE CIENIA I ŁAPANIE MUCH

Ściganie ogona

Ściganie ogona dla zabawy
Ściganie ogona jest często występującą zabawą u normalnych szczeniąt i kociąt. Przypuszcza się, że nie rozpoznają one własnego ogona jako części własnego ciała. Ogon jest dla nich rozrywką gdy brak w pobliżu innego towarzysza zabaw.
 

Objawy niepokoju
Chociaż ściganie ogona jest często normalną czynnością obserwowaną w momentach podniecenia, może wskazywać jednak na świąd lub zapalenie w pobliżu podstawy ogona, okolicy krzyżowej, narządów rozrodczych lub odbytu. Fizyczne przyczyny tego niepokoju mogą być spowodowane przez pasożyty zewnętrzne, wewnętrzne, choroby gruczołów zatok przyodbytowych; wymieniono tu tylko kilka przyczyn.

Obsesyjne ściganie ogona
Do ścigania ogona nie powinno się zwierzęcia zachęcać ani chwaląc go, ani żadną inną formą zwracania na to uwagi, bez względu na to jak nam się podoba i jak zabawnie może to wyglądać. Ściganie ogona, jak wiele innych niepożądanych zachowań, może zacząć się i utrzymywać przez, jakąkolwiek formę, pozytywną czy negatywną, zwracania na nie uwagi przez zainteresowanego tym właściciela. Bez względu na to jak może być to trudne, właściciele nie powinni zwracać uwagi na psa ścigającego ogon, natomiast powinni poinformować o tym lekarza weterynarii. U psów, rzadziej u kotów, takie zachowanie może przetrwać do wieku dorosłego i doprowadzić do samouszkodzenia się. W krańcowej formie, ściganie ogona i gryzienie skierowane jest często na koniec ogona, chociaż każda dostępna jego część może być atakowana. Psy mogą być bardzo pobudzone i warczeć w momencie, gdy ścigają ogon i same się gryzą. Takie pobudzenie może ukierunkować je do agresji w kierunku każdego, kto im w tym momencie przeszkadza.

Tego rodzaju zachowanie powinno być wcześnie zbadane u młodych psów, żeby wyeliminować możliwość istnienia fizycznej choroby. Młode psy powinno się zdecydowanie ganić surowym „nie” i natychmiast zająć je czymś innym jak na przykład gryzieniem zabawki lub ćwiczeniem posłuszeństwa. Jeżeli ściganie ogona doprowadziło już do urazu zwierzęcia, zalecana jest natychmiastowa porada weterynaryjna. Postępowanie mające na celu zapobiec dalszym urazom obejmuje leczenie oraz zmianę sposobu zachowania pod kierunkiem lekarza weterynarii - specjalisty behawioralnych problemów zwierząt domowych.

Ściganie cienia

Ściganie cienia nie jest zwykłym zachowaniem u psów. Wyglądają one jakby polowały na wyimaginowane lub realne układy światła. Może występować w krótkich epizodach lub przez dłuższy czas. U niektóry cli psów może przyjmować formę napadową. Najczęściej zachowanie takie nie jest szkodliwe dla psa i pozostaje wciąż zagadką dla właściciela. Niektóre aspekty ścigania cienia sugerują, że może to także być forma zabawy dla niektórych psów, a być może także metoda zwrócenia na siebie uwagi.

Nadmiernie przejawiane ściganie cienia u psów można kontrolować lekami i bardziej aktywnym stylem życia. Koty podczas zwykłych zabaw robią wrażenie, że polują na niewidoczne obiekty. ale rzadko takie polowania przyjmują bardziej intensywną formę.

Łapanie much

Normalne koty i psy często łapią a nawet jedzą latające i pełzające owady. Nieprawidłowe zachowanie, chwytanie much, obejmuje ściganie wyimaginowanych owadów lub innych obiektów latających. Podobnie jak ściganie cienia, jest to często nieszkodliwe a nawet zabawne dla osób oglądających, ale nie jest to normalna aktywność.

Takie zachowanie powinno być zbadane przez specjalistę, żeby wykluczyć niezwykłą formę napadu. Napady, które mogą być trudne do rozpoznania u zwierząt domowych mogą pogłębić się w bardziej uogólnione konwulsje. Jakiekolwiek niezwykle zachowanie, kiedy jest przesadne, wymaga rozpoznania i właściwego leczenia.