PROBLEMY ZWIĄZANE Z ROZMNAŻANIEM

Jeżeli zdecydujecie się Państwo na rozmnażanie zwierząt i jesteście pewni co do możliwości umieszczenia potomstwa w dobrych domach, możecie napotkać pewne trudności z kojarzeniem zwierząt. Dokładnie wybierzcie partnera, biorąc pod uwagę przede wszystkim jego temperament a dopiero potem jego urok fizyczny.

Potencjalny partner powinien być zdrowy i wolny od jakichkolwiek chorób dziedzicznych. Szczepienie zarówno samców jak i samic powinno być wykonywane na bieżąco, a ostatnie wyniki analizy kału powinny świadczyć, że zwierzę jest wolne od pasożytów jelitowych. Psy przybywające z zagranicy (zwłaszcza z USA) powinny być badane w kierunku nicieni bytujących w układzie krążenia. Koty najlepiej byłoby zbadać w kierunku ważniejszych chorób kocich (zarażenie wirusem białaczki kotów, zarażenie wirusem niedoboru odporności kotów (FIV), zapalenia otrzewnej kotów (FIP), toksoplazmozy). Jakiekolwiek stwierdzone choroby należy wyleczyć przed kryciem. Zwierzęta z jakąkolwiek chorobą fizyczną, dziedzicznymi lub wrodzonymi wadami czy o nieodpowiednim temperamencie, nie powinny być rozmnażane.

Samice nie powinny być rozmnażane przed osiągnięciem dojrzałości fizycznej. Ciąża, opieka matczyna, przynajmniej 6 tygodni produkcji mleka (laktacja) w celu wykarmienia potomstwa, są fizycznym obciążeniem „kociej matki” - kotki lub „psiej matki” - suki.

Ogólnie mówiąc, suki nie należy rozmnażać, aż przejdzie przez dwie kolejne ruje, chociaż idealnie byłoby nie używać jej do rozrodu przed osiągnięciem 2 lat życia. Kotki można rozmnażać gdy mają ukończony 1 rok. Pojawienie się rui u kotki może się opóźnić o kilka miesięcy, szczególnie gdy urodziła się jesienią i była trzymana wewnątrz domu bez kocura (niewykastrowanego samca kota).

Samce są fizycznie zdolne do rozrodu, kiedy osiągną zdolność rozrodczą. Nie znaczy to, że powinny one już kryć, ponieważ wiele wrodzonych chorób takich jak dysplazja stawów biodrowych i wady serca nic ujawnią się wcześniej niż przed upływem 2 lat psa, a nawet później. Informacje o zdrowiu rodzin zarówno samca jak i samicy niezbędne są hodowcom.

Kocury i psy małych ras osiągają dojrzałość płciową już w wieku 7-8 miesięcy. Samce dużych ras psów mogą dojrzewać później, w wieku 9-10 miesięcy. Najlepiej byłoby, gdyby niedoświadczony samiec mógł kryć samice doświadczone, które lepiej tolerowałyby jego pierwsze próby krycia.

Krycie może przebiegać bezproblemowo na znanym samcowi terytorium, gdzie dobrze i bezpiecznie się czuje. Najlepiej byłoby, gdyby samicę przyprowadzać do domu samca. Powinna ona przybyć na pewien czas przed wprowadzeniem do samca, tak żeby mogła odpocząć po dłuższej podróży, zaaklimatyzować się do nowego otoczenia i zapoznać z samcem, zanim zacznie się u niej ruja.

Niedoświadczone samce mogą mieć trudności z pokryciem samic. Niektóre wyglądają na zmieszanych, wspinają się na samicę z boku. a nawet z przodu zamiast z tylu.

Wady fizyczne u samców, które uniemożliwiają krycie, mogą być stwierdzone przy dokładnym badaniu przez lekarza weterynarii przed użyciem do rozrodu. Na przykład u psów napletek może być wyjątkowo wąski, uniemożliwiający erekcję lub wciągnięcie prącia po erekcji. U kocurów, włosy mogą uformować pierścień wokół prącia.

Kotki i suki mogą wykazywać indywidualne upodobania co do partnerów. Niektóre samice odrzucają wszystkich samców bez wyjątku, podczas gdy inne akceptują każdego. U samic, które odrzucają wszystkich samców lub nie dopuszczają konkretnego samca, którego dla nich wybrano, niezbędne może być zastosowanie sztucznej inseminacji. W sprawie tego zabiegu należy skonsultować się ze znanym lekarzem weterynarii.