UCIECZKI I WŁÓCZENIE SIĘ

Wczesne próby

Młode psy z silnymi ciągotami terytorialnymi często próbują uciec z zamkniętych obszarów Waszych domów lub podwórza. Niewystarczające zwracanie uwagi na zajęcia takie jak regularne spacery i zabawy, przyczyniają się do nasilenia chęci ucieczki. Izolacja socjalna (od ludzi oraz innych psów) i niepokój związany z oddzieleniem (szukanie osoby ważnej dla psa, ponieważ pies przypuszczał, że opuściła ona swoją posiadłość) także nasilało próby ucieczki. Włóczenie zwykle zmniejsza się, gdy ogólny poziom aktywności ulega ograniczeniu w wieku 5-6 lat i występuje raczej u starszych psów.

Pojedyncza ucieczka znacznie zwiększa prawdopodobieństwo, że nastąpi więcej takich prób, chyba że pies miał niezwykle silne przykre przeżycie w czasie włóczenia się, takie jak potrącenie przez samochód. Włóczenie dostarcza korzyści mentalnych i fizycznych. Umożliwia psu znajdować źródła żywności (nawet jeżeli znajduje się ona w pojemnikach na śmieci), poznawać kompanów lub rywali.

Zatrzymywanie włóczęgi w domu

Włóczęgostwo Waszego psa nie oznacza, że pies Was nie lubi. Łatwo być sfrustrowanym takim zachowaniem, szczególnie gdy nie jest łatwo sprowadzić włóczęgę z powrotem do domu. Gdy w końcu znajdziecie swojego ulubieńca, nie łajajcie go! Pies skojarzy taką karę z Wami i swoim domem.

Bez względu jak trudne może to być nigdy nie wydawaj psu komendy „chodź” groźnym głosem. Jeżeli pies zostanie ukarany, kiedy mówi mu się „chodź”, szybko nauczy się biec w przeciwnym kierunku, gdy odnajdziecie psa, należy przyjąć pozytywną postawę. Zauważcie jak korzystne jest nagradzanie psa smakołykami za zbliżanie się do Was. Zawsze noście ze sobą smycz.

Gdy pies waha się do Was podejść, wydajcie komendę „siad/zostań”. Obficie nagradzajcie psa głosem, zanim zbliżycie się do niego lub w trakcie powtarzania komendy „chodź”. Bez wahania możecie zacząć z psem zabawę - uciekając od niego. Wołając go „chodź” pełnym zabawy tonem, zachęcicie go do ścigania Was. Zapomnicie wtedy o swoim zdenerwowaniu oraz zajmiecie się zapobieganiem dalszym ucieczkom.

Agresywny włóczący się pies

Pies, któremu pozwala się na włóczenie, może stać się agresywny w stosunku do ludzi. Nasila się to, gdy włóczące się psy tworzą grupy socjalne. Włóczący się pies może formować sforę z innymi włóczęgami i stanowić dla ludzi jeszcze większe zagrożenie.

Jeżeli Wy lub Wasze dziecko spotkacie nieznanego psa i takiego, który wykazuje najmniejsze oznaki agresji, nawet jeżeli przy tym wykazuje przyjacielskie zachowanie, należy ominąć go. Jeżeli spotkacie agresywnego psa na jego własnym podwórzu lub domu, stójcie bez ruchu. Jeżeli zachowujecie się spokojnie i nie wykonujecie nagłych gestów lub nie biegniecie, są duże szanse, że pies Was nie zaatakuje.

Unikajcie patrzenia bezpośrednio w oczy psa; odwróćcie wzrok i powoli cofajcie się od niego twarzą w jego kierunku. Jeżeli niesiecie cokolwiek jak np. teczkę lub płaszcz, użyjcie tego do osłony siebie. Zachowujcie się cicho lub tylko jasno i zdecydowanie powiedzcie psu „nie!” lub „siad!”. Zdarzenie to zgłoście do towarzystwa opieki nad zwierzętami w swoim rejonie.

Rozwiązanie problemu

• Najlepszą metodą kontroli włóczęgostwa jest zapobieganie ucieczkom i zmniejszenie chęci do przebywania poza domem. Należy zwiększyć aktywność fizyczną psa, często wyprowadzając go na smyczy. Pozwoli mu to na bezpieczne patrolowanie jego terytorium. Należy bawić się z psem codziennie, wykonując czynności doskonalące jego posłuszeństwo.

• Należy ćwiczyć posłuszeństwo przy każdej okazji podczas codziennego programu zajęć, tak żeby jego uwaga nic była skierowana w nieodpowiednim kierunku. Jeżeli pies ma wystarczającą ilość ćwiczeń i nie nudzi się, prawdopodobnie będzie miał mniej ochoty na próbę ucieczki.

• Sterylizacja może ułatwić ograniczenie prób ucieczek. Może ograniczyć wielkość terytorium patrolowanego podczas włóczenia się i częstotliwość psich walk, ale mała jest szansa, że zapobiegnie włóczeniu się psa. Wałęsające się zwierzę powinno być jednakże wysterylizowane, żeby zapobiec jego udziałowi w powiększaniu populacji psów w czasie jego wypraw.,

• Naucz swojego psa silnego związku z jego posiadłością przez pozytywne doświadczenia. Wstrzymaj karmienie psa przez 24 godziny, Rozpocznij karmienie na podwórzu w krótkich odstępach czasu i małych ilościach. W następnych dniach stopniowo zwiększaj przerwy między posiłkami i zacznij podawanie normalnej porcji przy każdym posiłku. Karmienie powinno odbywać się w różnym czasie przez dłuższy okres. W ten sposób pies będzie kojarzył posiłki z podwórzem, ale nie będzie mógł przewidzieć, kiedy będzie karmiony i będzie miał mniej chęci do ucieczki.

• Krótkotrwałe podanie leków uspokajających lub trankwilizerów może odnieść właściwy skutek, jeżeli pies jest szczególnie pobudzony i cały czas próbuje uciec. Nigdy nic pozostawiaj psa bez nadzoru na podwórzu nawet przez kilka minut.

• Załóż stały i mocny płot wokół podwórza. Jeżeli pies nauczy się pod nim kopać lub przeskakiwać przez niego, trzeba będzie zwiększyć jego głębokość i wysokość.

• Innym środkiem zapobiegawczym może być przywiązanie psa na długim sznurze umocowanym w ziemi (problem dotyczy psów szczególnie często uciekających).