DRAPIEŻNE ZACHOWANIE U PSÓW

Drapieżne instynkty

Psy są drapieżnikami

Psy były pierwotnie udomowione w celu wykorzystania ich zdolności myśliwskich. Ludzie ukierunkowali naturalny instynkt psich przodków podobnych do wilków do polowania w sforach, wykorzystując ich zdolności tropienia i szybkość pościgu typowych ofiar. Tysiące lat selekcji hodowlanej doprowadziły do wytworzenia dużej różnorodności ras. Większość z nich wyróżnia się szczególną zdolnością do polowania, jak wyczuwanie zapachu u rasy Bloodhound lub bystry wzrok rasy Saluki i Borzoi. Psy wyspecjalizowano do polowania na określone ofiary, na przykład rasę Labrador Retriver na ptaki, rasę Coonhound na szopy lub Rhodesian Ridgeback na lwy.

Różnice między rasami

Niektóre psy wyhodowano do polowań na ich odległych krewnych, takie jak Wieczerz Irlandzki i Foxhound. Inne psy, takie jak Border Collie i Elkhound, wyhodowano w celu ochrony innych zwierząt domowych.

Szczególny kształt i rozmiar ciała mogą być pomocne w ściganiu określonych ofiar, co obserwujemy u jamników i terierów, wytrwałych myśliwych naziemnych ofiar. Różne rodzaje okrywy włosowej pozwalają na lepszą adaptację do określonych warunków klimatycznych i polowań lub pilnowania stada. Przykładem może być odporna na działanie wody okrywa włosowa pudli i Puli lub dwuwarstwowa okrywa rasy Samoyed i Keeshond.

Niektóre rasy takie jak buldog angielski lub American Pitbull Terrier, wyhodowano pierwotnie dla osiągnięcia niepohamowanej drapieżnej oraz dominującej agresji, którą wykorzystywano w walkach organizowanych przez właścicieli. Inne rasy tworzono dla bardziej humanitarnych celów, takich jak poszukiwanie i ratowanie ludzi np. bernardyny i owczarki niemieckie. U ras pasterskich, instynkt pilnowania stada często wyraża się nawet bez obecności stada i ukierunkowany jest, zamiast niego, w kierunku innych poruszających się obiektów takich jak dzieci i pojazdy mechaniczne. Zabawy polegające na ściganiu, podczas których pies naskakuje na lub chwyta za pięty czy opony pojazdów, substytuty jego stada, czasem jest komiczne ale może być niebezpieczne dla psa, jeżeli jego „stadem” są pojazdy poruszające się w dużym ruchu.

Niepożądany drapieżny instynkt występuje dość częsty u psów wielu ras. Większość psów domowych genetycznie predysponowanych jest do jakiejś formy drapieżnego zachowania. Zachowanie drapieżnika jest kłopotliwe, ponieważ pies może powodować obrażenia lub sam im ulec, czy też być narażonym na choroby zakaźne.

Różnice indywidualne

Instynkt polowania nie jest jednakowy wśród poszczególnych zwierząt danej rasy. Zwykle obserwuje się pewien zakres zachowań. Często konieczne jest szkolenie ale w dużym stopniu będzie ono nieskuteczne, jeżeli pies nie ma wrodzonych predyspozycji do polowania lub pilnowania.

Niektóre psy wykazują silne wrodzone odruchy, jak przyjmowanie pełnej gotowości „wystawiającej” postawy, ale mogą wykazywać małe umiejętności przynoszenia zdobyczy. U niektórych ras pożądane jest, żeby pies miał „miękki pysk” w celu utrzymania ofiary w kontrolowanym ścisku zębami. Umiejętność taka jest przeciwstawna w charakterze do instynktownego chwytania ofiary. Dla niektórych właścicieli psów domowych niepożądane jest drapieżne zachowanie, ponieważ jest dla nich odrażające i nieodpowiednie. Właściciele mogą odczuwać wstręt przy kontakcie z padłym zwierzęciem przyniesionym przez ich ulubieńca lub też z zanieczyszczeniem spowodowanym zabiciem ofiary na ich terenie, czy też zabrudzeniem przy tym ich psa. Najbardziej oczywistą wadą zachowania drapieżnego psów domowych są niepotrzebne urazy lub śmierć innych zwierząt, wliczając w to zwierzęta domowe i wolno żyjące. Może także przyjąć bardziej niebezpieczną formę wtedy, kiedy ukierunkowane jest przeciwko członkom rodziny, szczególnie dzieciom i niemowlętom. Instynkty drapieżne najczęściej mogą ukierunkować się przeciwko dzieciom, kiedy niemowlę zaczyna raczkować i chodzić. Domowy pies, z lub bez rozpoznanego zainteresowania drapieżnego, uprzednio nie wykazujący żadnych zastrzeżeń do nieporuszającego się noworodka, może nie rozpoznać, że jest to ta sama osoba kiedy dziecko zaczyna raczkować. Nigdy nie zostawiaj dziecka (drepczącego nóżkami) bez opieki, nawet z najbardziej zaufanym psem domowym w czasie tego krytycznego okresu (patrz dzieci i zwierzęta strona 111).

Zapobieganie drapieżnym instynktom

Zaleca się kilka metod kontrolowania drapieżnego zachowania u psów. Wśród nich jedyna metoda, która jest skuteczna opiera się na dwóch zasadach.

1. Nie stwarzaj psu możliwości polowania.

• Nie stwarzaj psu możliwości włóczenia się bez ograniczeń i bez nadzoru. Zbuduj ogrodzenie wokół podwórza, jeżeli polowanie odbywa się poza Twoją posiadłością. Alternatywnie, na podwórku wydziel ogrodzony plac uniemożliwiający dotarcie do zdobyczy na Twojej posiadłości. Rozważ uwiązanie psa na obroży na długiej lince (zakotwiczonej w ziemi), nie zostawiaj go tam podczas złej pogody lub przez dłuższy czas bez nadzoru.

2. Ogranicz chęci psa do włóczenia się i polowania zapewniając inne czynności.

• Zniechęcaj psa do niezdyscyplinowanego i dzikiego zachowania, wtedy mniej chętnie pies będzie postępował zgodnie ze swoimi pierwotnymi instynktami.
• Należy wyprowadzać każdego psa na smyczy przynajmniej dwa razy dziennie.
• Przeprowadzaj ćwiczenia posłuszeństwa codziennie. Umocni to właściwe i pożądane zachowanie.
• Zarezerwuj sobie czas każdego dnia na zabawy i gry z psem. w których występuje element posłuszeństwa jak np. przynoszenie przedmiotów. Więcej zabawy tego rodzaju zwiększa jego intelektualną i fizyczną aktywność.

Podstawowy instynkt myśliwski Waszego psa nie świadczy o niewdzięczności ani złej woli, gdy tylko pies doświadczy prymitywnego pobudzenia związanego z gonitwą i złapaniem ofiary, nie zapomni tego. Jeżeli ma tylko możliwość polowania, pies z silnymi wrodzonymi skłonnościami będzie polował. Należy skupić się na uniemożliwieniu psu nieprawidłowego zachowania się, bez uciekania się do likwidacji ulubionego zwierzęcia. W miarę upływu lat. prawdopodobnie zmniejszy się jego motywacja i możliwości włóczenia się. a tym samym chęć do polowań.