Najlepszą metodą usunięcia nawyku koprofagii jest zapobieganie dostępu do kału

1. Należy zapobiec „wypadkom” przez podjęcie na nowo podstawowego szkolenia. Trzeba zapewnić psu częstą możliwość wypróżniania się we właściwym miejscu. Należy spacerować z nim na smyczy w okresie pól godziny po każdym posiłku (lub wcześniej), i jeżeli jest to tylko możliwe, co kilka godzin w ciągu dnia. Trzeba natychmiast dobrze nagradzać psa za wypróżnienie się we właściwym miejscu. Należy pamiętać, że nie jest skuteczne karanie zwierzęcia za wypróżnianie się w niewłaściwym miejscu. Jest to szczególnie istotne. gdy przyczyną takiego zachowania jest psychiczny lub fizyczny stres.
2. Należy ograniczyć chęci zwierzęcia do powracania na zanieczyszczony obszar. Trzeba zlikwidować zapachy, ponieważ nęcą one zwierzę i podtrzymują nieprawidłowe zachowania przez dłuższy okres po usunięciu przyczyny nieprawidłowego zachowania. Należy przeprowadzić dokładną dezynfekcję i deodoryzację zanieczyszczonego obszaru. Wiele skutecznych domowych preparatów czyszczących takich jak na zmianę stosowane rozcieńczony roztwór octu i roztwór sody spożywczej, mogą zneutralizować czy też przynajmniej rozcieńczyć zapachy, które przyciągały Waszego ulubieńca do tych miejsc. Środki zawierające biologiczne enzymy, także ułatwiają usuwanie zapachów. Po oczyszczeniu tego miejsca, należy utrudnić do niego dostęp np. zastawiając je meblami. Alternatywnie, można w tym miejscu lub w jego pobliżu, karmić zwierzę albo umieścić tam miskę z wodą.
3. Należy zastosować postępowanie zgodne z pkt. 1 i 2 tak szybko jak to możliwe. Im dłużej pozwala się na nieprawidłowe zachowanie, tym wolniej będzie przebiegało ponowne przyuczanie, jeżeli w ogóle się uda.

 

Koprofagia (zjadanie kału)

 

Definicja

Koprofagia jest to zjadanie kału. Matka (suka) po porodzie, utrzymuje swoje szczenięta w czystości. Pobudza ona wydalanie moczu i kału swoim językiem i zjada wydaliny swojego potomstwa. W ten sposób utrzymuje w czystości gniazdo, zapobiega chorobom i usuwa zapachy, które mogłyby przyciągać drapieżników.

Nowo narodzone szczenięta nie mogą początkowo dowolnie powodować rozluźnienia ich zwieraczy aż do późniejszego okresu życia. Młode szczenięta mogą zacząć zjadać swój kał, gdy ich matka przestała go usuwać. Koprofagia u szczeniąt może trwać dłużej niż jest to do przyjęcia lub też szczenięta zaczynają zjadać kał, gdy umieszcza się je w nowym domu. Niektóre psy chętnie to czynią, co wywołuje coraz bardziej nieprzyjemne wrażenia u właścicieli.

 

Rozwiązanie problemu

Stosowano różne metody, żeby zniechęcić psy do zjadania kału:

• Dodanie cuchnących substancji do kału ma na celu zniechęcić do takiego zachowania. Jeżeli wykona się to dostatecznie szybko i dokładnie doda się do każdej części kału metoda ta może okazać się skuteczna.
  Jednakże, jeżeli nawet chętnie metoda ta jest stosowana przez właścicieli, może ona zawieść. Niektóre psy zlizują te dodatki, podczas gdy inne mogą zjadać kał pomimo nieprzyjemnego zapachu. Jeżeli nie zawsze dodaje się zniechęcające substancje, może to utrudnić oduczanie, gdyż pies przyzwyczaja się. że czasem może uniknąć nieprzyjemnego smaku. Mimo iż warto tą metodę próbować, należy jednak uwzględnić, że zajmuje ona tyle czasu jaki potrzebny byłby na usunięcie kału, czyniąc go po prostu niedostępnym dla zwierzęcia.

• Dodawanie substancji, które powodują wymioty może być nieskuteczne z wielu wyżej wymienionych powodów.

• Podawanie w paszy enzymów trawiennych (trzustkowych) psom zjadającym kał. może zmieniać konsystencję kału czyniąc go nieatrakcyjnym, ale nawet ta metoda nie jest w pełni skuteczna.

• Najlepszą metodą usunięcia u psów nawyku koprofagii jest zapobieganie dostępu do kału. Jeżeli kał nie jest dostępny, pies nie może go zjeść.

• Należy regularnie wyprowadzać psa na smyczy, odsuwając go od dostępu do kału tak szybko, jak tylko możliwe. Można wynagradzać swojego pupila za dobre zachowanie, dając mu do jedzenia smakołyk.

• W wyjątkowych przypadkach, bardzo upartym psom należy zakładać w czasie spacerów kaganiec. Otwarty typ „koszykowego kagańca” uniemożliwi psu wzięcie czegokolwiek do jamy ustnej, a równocześnie pozwala na jej swobodne otwieranie i zamykanie.

• Korzystne może być zaprzestanie wypuszczania psa na podwórze. Zamiast tego. należy spacerować z psem na smyczy.

• Natychmiast i zawsze trzeba usuwać kał z podwórza.

• Dostarczyć psu duży zestaw właściwych przedmiotów do gryzienia.

• Należy wydłużyć czas spędzany z psem na zabawie i ćwiczeniach.

 

Nieprawidłowe zachowanie mające na celu zwrócenie na siebie uwagi

Niektóre psy uczą się, że zjadanie kału jest metodą zwrócenia na siebie uwagi, mimo że to zainteresowanie często polega na łajaniu go przez właściciela. Należy zignorować zwierzę w momencie gdy zauważy się je w trakcie zjadania kału, bez względu na to, jak może być to trudne i skoncentrować się na zapobieganiu takiego zachowania następnym razem.

 

Zjadanie kału pozostawionego przez inne zwierzęta

Niektóre psy zjadają kał innych psów i czasami kał kotów. Takie same metody usuwania niewłaściwego nawyku stosuje się również do tego typu koprofagii. Należy uniemożliwiać dostęp do kału innych zwierząt, zachowując czujność podczas spacerów na smyczy. Trzeba uniemożliwić psu dostęp do pojemnika z odchodami kocimi poprzez: zmniejszenie otworu w pokrywie pudelka i zastosowanie w niej zatrzasku, umieszczenie pojemnika na podwyższeniu, wstawienie go do pokoju z otworem tylko dla kota lub pozostawienie drzwi otwartych na tyle. żeby umożliwiały przedostawanie się kota. Jeżeli trzeba przemieścić pojemnik, należy upewnić się. że kot będzie znal jego miejsce i że będzie chętnie go tam używał. W miarę możliwości, miejsce ustawienia pojemnika należy zmieniać stopniowo.

 

Znakowanie własnymi odchodami

Wielu właścicieli psów przerażonych jest na widok swojego psa z radością tarzającego się we własnych odchodach, w kale innych zwierząt lub w resztkach po padłych zwierzętach. Chociaż nie jest to w pełni zrozumiałe, przypuszcza się. że może to być forma oznaczania terytorium. Pies identyfikuje się z jego środowiskiem poprzez tarzanie się w nim (chociaż oznakowanie terytorium dokonywane jest najczęściej poprzez wydalanie moczu lub kału).

Tarzanie się w kale może także mieć związek z funkcją drapieżnika. Drapieżnik na polowaniu może zmylić ofiarę przez maskowanie swego zapachu zapachem ofiary.

Najlepszą metodą rozwiązania tego problemu jest po prostu unikanie takich możliwości. Należy spacerować z psem na smyczy, unikać leżącego kału i zapobiegać tarzaniu się w nim. Trzeba uniemożliwiać wchodzenie innych zwierząt na swoją posiadłość. Powinno się usuwać codziennie kał z. podwórza. Takie zachowanie występuje najczęściej u młodych psów i ma tendencję do zanikania z wiekiem.

 

Wydalanie moczu związane z uległością

 

Wyjaśnienie

Ulegle zachowanie sygnalizuje, że pies uznaje swój niższy status socjalny wobec innego psa lub osoby. Fizyczne objawy, związane z uległością, podobne są do tych. jakie wykazywane są przez broniące się lub przestraszone zwierzęta. Można do nich zaliczyć położenie uszu na głowie, obniżenie głowy i szyi. ciało w pozycji siedzącej lub czołgającej się na ziemi, ogon trzymany nisko lub między nogami. Taka postawa informuje, że zwierzę nic ma zamiaru nikomu zagrażać.

Uległemu zachowaniu podczas witania może towarzyszyć kropelkowe wydalanie moczu. To ulegle moczenie obserwuje się u młodych psów i najczęściej u młodych samic. Może przetrwać aż do wieku dojrzałego, ale zwykle zanika gdy zwieracze układu moczowego dojrzewają, zaś szczenię nabiera zaufania do ludzkiej rodziny.

 

Rozwiązanie problemu

• Kluczem do leczenia uległego moczenia jest krótkie i spokojne witanie się. Ekscytacja podczas wejść i wyjść może pogorszyć problem. Każdy wchodzący lub opuszczający Wasz dom, wliczając w to Was. powinien zachowywać się łagodnie i spokojnie.

• W czasie witania się z psem, należy unikać przedłużonego bezpośredniego kontaktu wzrokowego, żeby nie czuł się zagrożony.

• Podobnie, nie należy pieścić psa po głowie lub po grzbiecie podczas witania. Może to wywołać u niego uległy sposób zachowania, wliczając w to oddawanie moczu, ponieważ głaskanie jest delikatną formą zapewniania sobie dominacji nad psem. Trzeba unikać głaskania jako formy nagrody podczas uległego moczenia, żeby niechcący nie zachęcać do takiego zachowania.

• Trzeba spacerować z psem w regularnych i częstych odstępach czasu, żeby uniknąć nadmiernego wypełnienia pęcherza.

• Należy przysiąść lub uklęknąć na podłodze tak, żeby robić wrażenie mniej zagrażające. Stanie nad psem, szczególnie gdy brakuje mu pewności siebie, może powodować odczucie zagrożenia, nawet wtedy, gdy nie ma się tego w zamiarze.

• Trzeba pozwolić psu zbliżyć się do siebie, a nie poruszać się w jego kierunku. Będzie to dla niego mniej zagrażające i umożliwi mu witanie się na swój sposób.

Nie zaleca się karania, gdyż to tylko pogarsza problem. Karanie powoduje większy niepokój i pogłębia skłonność do uległego oddawania moczu. Poza tym, zwierzę może w naturalny sposób wydalać więcej z powodu strachu, ponieważ zwieracze w układzie moczowym (i odbycie) mogą rozluźniać się podczas stresu. Państwa pies może nauczyć się bać i unikać Was lub przewidywać karanie przy powitaniach.