Szczenięta zaczynają zabawę jak tylko mogą chodzić. Rodzeństwo zwykle przepycha się i łapie każde każdego, ciągnąc za uszy lub ogony. Poprzez taką zabawę poznają jak są silne i jak zachować się w określonych okolicznościach, żeby zdobyć przewagę.

W okresie odsądzenia każde szczenię zna swoje zdolności i pozycję socjalną wśród członków miotu. Jest to bazą ich zachowania w okresie dorosłym jak np. osiągania dominacji w relacjach do ludzi i innych psów.
Zabawy umożliwiają młodym zwierzętom ćwiczenie ważnych umiejętności życiowych, bez konsekwencji wieku dorosłego. Bieganie, skakanie, ukrywanie się i inne zabawne wyczyny mogą okazać się później bezcenne, kiedy będą polowały na żywność lub uciekały przed wrogiem. Zabawa jest najlepszą metodą uczenia pożądanego zachowania zwierzęcia domowego, ustalającą standardy postępowania na cale jego życie. Tolerując subtelne lub niezbyt subtelne dominujące zachowanie, nawet np. u młodych szczeniąt można ułatwić wystąpienie niewłaściwych nawyków socjalnych.

 
Pełne dzikości i niekontrolowane formy zabawy często doprowadzają do niepożądanego zachowania u młodych i dorosłych psów. Zabawy, które zachęcają do ścigania i skakania na ludzi, wyzwalają agresywność. Nie należy zachęcać swojego psa do chwytania w zęby, gryzienia lub szczypania jakichkolwiek części odzieży lub ciała, nawet jeśli takie zachowanie jest zabawne. Trzeba unikać gier, które wzmagają agresywne instynkty, takich jak np. siłowanie się z psem lub tzw. przeciąganie liny, bez względu na to jaki to będzie przedmiot.

Te formy zabawy, które nie koncentrują na Was uwagi psa lub nie wzmacniają Waszej władzy, mogą doprowadzić do nieodpowiedniego ukierunkowania energii zwierzęcia. Wyniki nieograniczonej aktywności psa są często niepożądane. Przy tym także traci się okazję do uczenia psa właściwych umiejętności.

 
Idealnie byłoby, gdyby zwierzę zachowywało się w kontrolowany i łagodny sposób. Idealny pies powinien słuchać swojego Pana i zachowywać się łagodnie wobec ludzi w normalnych okolicznościach.

Do zabaw powinno się włączyć tresurę posłuszeństwa, żeby wykorzystać okazję do łączenia właściwych oddziaływań między Wami a praktycznymi celami. W porównaniu z dzikimi zabawami, kontrolowane gry często sprawiają więcej radości zarówno Tobie jak i psu i mogą zachęcać do częstszych okresów zabaw.
 

Pełne dzikości, niekontrolowane formy zabawy często doprowadzają do niepożądanego zachowania

Trzeba używać smakołyków, jeżeli jesteście Państwo przekonani, że to podtrzyma uwagę psa i zapewni dodatkowy bodziec do posłuszeństwa. Stosowanie smakołyków nie powinno stać się stałym zwyczajem, gdyż mogą one mieć działanie odwrotne. Pies może nie zwracać na Państwa uwagi, jeżeli nie otrzyma smakołyków lub stanie się wybredny i będzie pracował tylko na specjalne smakołyki z jednej sesji ćwiczeń do następnej.
Pies będzie z radością wykonywał komendy „siad” jeżeli zasłuży sobie przez to na prawo gonienia piłki. Zawołaj swojego psa „chodź”, gdy przynosi piłkę i „siad” gdy z nią wróci. Powiedz „puść to”, gdy oddaje piłkę Tobie. Jest to okazja do praktycznych ćwiczeń posłusznego wykonywania komend i stwarza dodatkową okazję dla psa, żeby zasłużył na Twoją pochwałę.

Ćwiczenia zręcznościowe uczą wspinać się na pochyłości lub przeskakiwać przez przeszkody. Możesz ustawić własny tor przeszkód na własnym podwórku i stosować go do ćwiczeń umiejętności posłusznego wykonywania rozkazów, a równocześnie zapewnić psu dużo radości. Wiele klubów kynologicznych oferuje treningi zręcznościowe na terenie ich obiektów. Ma to ponadto korzystne oddziaływanie przez umożliwienie zetknięcia się Twojego psa z innymi, dla pogłębienia ich socjalizacji.